نظريۀ بازي در فلسفۀ علوم اجتماعي

در هفتاد سالي كه از ابداع نظريۀ بازي گذشته است، فيلسوفان هم به خوبي از ابزارهاي اين نظريۀ رياضياتي در مسائل فلسفي سود جسته و هم مفاهيم نظريه را با موشكافي­ هاي خود روشن­تر ساخته ­اند. اين مقاله، ضمن ايجاد تمايز ميان اين دو رويكرد، به شقّ اول اين رابطۀ دوسويه، يعني استفاده از ابزارهاي نظريۀ بازي در فلسفۀ علوم اجتماعي، خواهد پرداخت. نخست به اين امر توجه مي ­شود كه چرا در بيان تاريخي كاربست ­هاي اين نظريه مواردي از صدها سال پيش از ابداع نظام‌مند نظريۀ بازي به گواه گرفته مي ­شوند؛ پس از آن با بيان نمونه ­هايي از تبيين­ هاي مبتني بر نظريۀ بازي در علوم سياسي و آموزۀ يگانگيِ دانش­ها، به بيان دوراهۀ زنداني به عنوان مثال شاخص در اين نظريه پرداخته مي‌شود‌ و از سودمندي و كارايي نظريۀ بازي براي فلسفۀ علوم اجتماعي دفاع خواهد ­شد. اما كاربست نظريه در تبيين­هاي علوم اجتماعي با معضلاتي نيز مواجه است كه كوشش شده، به اساسي­ ترين آنها اشاره شود.