رابطه بين مهارت هاي ارتباطي با كيفيت تدريس اساتيد دانشگاه از ديدگاه دانشجويان علوم پزشكي

The Relationship between Communication Skills and Quality of Teaching in University Lecturers from the Viewpoint of Medical Students

مقدمه: با توجه به اهميت برقراري ارتباط در مديريت اثربخش كلاس درس، پژوهش حاضر با هدف بررسي رابطه بين مهارتهاي ارتباطي اساتيد دانشگاه با كيفيت تدريس آنان از ديدگاه دانشجويان دانشگاه علوم پزشكي اجرا گرديد. روش كار: پژوهش حاضر توصيفي-پيمايشي ميباشد كه با ابزار پرسشنامه و با روش همبستگي انجام شد. جامعه آماري كليه دانشجويان دانشگاه علوم پزشكي خراسان شمالي در سال تحصيلي 94 - 1395 به تعداد 1280 بودند كه مطابق كوكران 370 نفر به شيوه تصادفي طبقهاي نسبتي انتخاب شدند. ابزار پژوهش پرسشنامه مهارتهاي ارتباطي بارتون جي.اي ( 1990 )و كيفيت تدريس سراج (2003 )بود كه روايي محتوايي آن تائيد و پايايي آنها با ضريب آلفاي كرونباخ 0/859 و 0/912 محاسبه گرديد. دادههاي تحقيق با همبستگي پيرسون و رگرسيون چندگانه توسط نرم افزار 20 SPSS تحليل شدند. يافته ها: نتايج نشان دادند كه رگرسيون پيش بيني كيفيت تدريس با توجه به مؤلفههاي مهارتهاي ارتباطي معني دار است (F=321/16 , p<0/000) . متغير مهارتهاي ارتباطي در زمينه مؤلفه بازخورد با ضريب بتاي استاندارد 0/309 ميتواند به طور مثبت و معني داري كيفيت تدريس را پيش بيني كند. مقدار R2 نشان ميدهد 0/152 از واريانس كيفيت تدريس قابل تبيين است. مهارت كلامي و مهارت بازخورد با مقادير همبستگي به ترتيب 0/451 ، 0/312 بازخورد بيشترين تأثير را بر كيفيت تدريس و خودافشايي با 0/177 رابطه معكوس دارد. نتيجه گيري: اساتيد با تقويت مهارتهاي كلامي و بازخورد ميتوانند كيفيت تدريس خود را ترقي بخشند .مهارتهاي ارتباطي بويژه بازخورد، عامل مهمي در افزايش اثربخشي تدريس محسوب ميشود.

Introduction: Due to the important role of communication in effective classroom management, the current study aimed at examining the relationship between communication skills and quality of teaching among the lecturers of North Khorasan University of Medical Sciences from the viewpoint of medical students in 2015. Methods: The current descriptive correlational study was conducted on a total of 1280 medical students of Northern Khorasan University of Medical Sciences; the sample size was calculated by the Morgan table formula and accordingly, 370 subjects were selected using the stratified random method. Data collection tools were the Barton G.A. communication skills and the Suraj teaching quality questionnaires. The validity of the questionnaires was confirmed and their reliability was also assessed by Cronbach’s alpha (the Barton communication skills = 0.859, and the Siraj teaching quality = 0.912). The obtained data were analyzed with SPSS version 20 using Pearson correlation and multivariate regression tests. Results: The results showed a significant positive relationship between communication skills and quality of teaching in the university lecturers; for instance, by increasing communication skills, the quality of teaching was also increased. The study found a significant direct correlation between verbal and feedback skills- while feedback skills had higher correlation- with quality of teaching. The adverse correlation was also observed between self-presentation and quality of teaching. Conclusions: There is a significant positive relationship between communication skills and quality of teaching among the university lecturers. Also, feedback-skill is an important factor in increasing the lecturers’ quality of teaching and classroom management.