بررﺳﯽ آزﻣﺎﯾﺸﮕﺎﻫﯽ ﻋﻤﻠﮑﺮد ﺳﺎزه ﻫﺎي ﺳﻨﮕﺮﯾﺰ در ﺗﺜﺒﯿﺖ ﻧﻘﺎط ﺷﮑﺴﺖ در ﮐﺎﻧﺎل ﻣﺴﺘﻄﯿﻠﯽ

ﻣﻌﻤﻮﻻً ﻧﻘﺎط ﺷﮑﺴﺖ در ﺑﺴﺘﺮ رودﺧﺎﻧﻪﻫﺎ ﺑﻪ ﺻﻮرت ﭘﺎﯾﯿﻦ اﻓﺘﺎدﮔﯽﻫﺎي ﻣﺘﻮاﻟﯽ ﺑﺴﺘﺮ ﺷﮑﻞ ﻣﯽﮔﯿﺮﻧﺪ. ﭘﺴﺮوي ﻧﻘﺎط ﺷﮑﺴﺖ ﺑﺎﻋﺚ ﻧﺎﭘﺎﯾﺪاري، ﻓﺮﺳﺎﯾﺶ، ﮐﻒﮐﻨﯽ و ﺣﺮﮐﺖ رﺳﻮﺑﺎت در رودﺧﺎﻧﻪ ﻣﯽﺷﻮد و ﻣﻤﮑﻦ اﺳﺖ ﺑﻪ ﺳﺎزهﻫﺎﯾﯽ ﻫﻤﭽﻮن ﭘﻞﻫﺎ و ﺑﺪﻧﻪ آﺑﺮاﻫﻪ ﺧﺴﺎرات ﻋﻤﺪه وارد ﺳﺎزد. در ﺗﺤﻘﯿﻖ ﺣﺎﺿﺮ، دو ﻧﻘﻄﻪ ﺷﮑﺴﺖ ﻣﺘﻮاﻟﯽ ﺑﺎ ﺷﯿﺐ ده درﺻﺪ ﺑﻪ ﻓﺎﺻﻠﻪ ﯾﮏ ﻣﺘﺮ در ﺑﺴﺘﺮ ﻣﺎﺳﻪاي ﯾﮏ ﮐﺎﻧﺎل ﻣﺴﺘﻄﯿﻠﯽ روﺑﺎز ﺑﺎ ﺷﯿﺐ ﻣﻼﯾﻢ 0/003 اﺣﺪاث ﺷﺪ و ﻓﺮﺳﺎﯾﺶ ﺑﺴﺘﺮ، ﺗﻮﺳﻌﻪ و ﻣﻬﺎﺟﺮت ﻧﻘﺎط ﺷﮑﺴﺖ ﺑﻪ ازاي دﺑﯽﻫﺎي ﻣﺨﺘﻠﻒ ﺑﺮرﺳﯽ ﮔﺮدﯾﺪ. ﺳﭙﺲ ﻋﻤﻠﮑﺮد ﭼﻬﺎر ﻧﻮع ﺳﺎزه ي آﺳﺘﺎﻧﻪ ﺳﻨﮕﺮﯾﺰ، آﺳﺘﺎﻧﻪ ﺷﯿﺐ دار، ﺧﯿﺰآب ﻧﯿﻮﺑﺮي و ﺧﯿﺰآب ﺑﺎﻟﻪاي ﻋﺮﺿﯽ در ﺗﺜﺒﯿﺖ ﻫﺮﮐﺪام از دو ﻧﻘﻄﻪ ﺷﮑﺴﺖ ﺑﻪ ﻃﻮر آزﻣﺎﯾﺸﮕﺎﻫﯽ ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ ﺷﺪ. ﺗﻤﺎم ﺳﺎزهﻫﺎ در ﮐﻨﺘﺮل ﻓﺮﺳﺎﯾﺶ ﺑﺴﺘﺮ ﻣﻮﻓﻖ ﺑﻮدﻧﺪ، اﻣﺎ ﺧﯿﺰآبﻫﺎ ﺑﻬﺘﺮ از آﺳﺘﺎﻧﻪﻫﺎ ﻋﻤﻞ ﮐﺮدﻧﺪ؛ ﺑﻪ وﯾﮋه ﺧﯿﺰآب ﻧﯿﻮﺑﺮي ﮐﻪ ﻫﻤﺮاه ﺑﺎ ﺗﻤﺮﮐﺰ ﺟﺮﯾﺎن در ﻣﯿﺎﻧﻪ ﮐﺎﻧﺎل، ﻣﻬﺎﺟﺮت ﻧﻘﻄﻪ ﺷﮑﺴﺖ را ﺑﻪ ﺧﻮﺑﯽ ﻣﺘﻮﻗﻒ ﮐﺮد و ﻣﻮﻗﻌﯿﺖ آن را ﮐﺎﻣﻼً ﺗﺜﺒﯿﺖ ﻧﻤﻮد. آزﻣﺎﯾﺶﻫﺎ ﻧﺸﺎن داد ﮐﻪ اﺣﺪاث ﺳﺎزه ﮐﻨﺘﺮل، ﻧﻪ ﺗﻨﻬﺎ در ﺗﺜﺒﯿﺖ ﯾﮏ ﻧﻘﻄﻪﺷﮑﺴﺖ ﻣﺆﺛﺮ اﺳﺖ، ﺑﻠﮑﻪ ﺗﻮﺳﻌﻪ ﻧﻘﻄﻪ ﺷﮑﺴﺖ ﻣﺠﺎور آن را ﻧﯿﺰ ﮐﻨﺪ ﻣﯽﺳﺎزد.