شيوع سوء تغذيه در كودكان معلول جسمي - حركتي بر مبناي داده هاي تن سنجي

Prevalence of malnutrition among physically disabled children based on anthropometry data

سابقه هدف: كودكان معلول جسمي- حركتي به دلايل متعددي در معرض خطر سوء تغذيه اند و سوء تغذيه با افزايش وخامت وضعيت باليني و احتمال ابتلائات بعدي، مشكلات بيشتري را به كودك، خانواده و در نهايت جامعه تحميل مي كند. از اين رو، ارزيابي دور هاي وضعيت تغذيه اي كودكان معلول براي انجام مراقبت هاي تغذيهاي مناسب از اين گروه آسيب پذير ضرورت دارد. اين مطالعه با هدف تعيين شيوع سوء تغذيه در كودكان معلول جسمي- حركتي بر مبناي داده هاي تن سنجي انجام شد. مواد و روش ها: 290 كودك معلول جسمي- حركتي در گروه سني 6- 12 سال، از هر دو جنس از شهر هاي تهران، مشهد و رشت وارد مطالعه شدند. قد و وزن اندازه گيري و نمايه توده بدن محاسبه شد. در مواردي كه امكان اندازه گيري قد وجود نداشت، برآورد آن با استفاده از اندازه هاي طول بازو (AL) و طول درشت ني (TL) انجام شد. درصد كم وزني، لاغري و كوتاه قدي در كودكان معلول با مقايسه با استاندارد CDC و نيز محاسبه Z- score برآورد شد. يافته ها: بر حسب Z- score شيوع كم وزني در پسران و دختران به ترتيب 40/1% و 49/5% و شيوع كوتاه قدي در پسران و دختران به ترتيب 38/5% و 46/3% بود. شيوع كم وزني و كوتاه قدي در دختران بيشتر از پسران بود. در مقايسه با نتايج ساير مطالعات مشاهده شد شيوع كم وزني و كوتاه قدي در كودكان معلول به طرز معني داري بالاتر از كودكان تندرست بود. شيوع بالاي كم وزني بر اساس استاندارد CDC در كودكان معلول (به ويژه در شهر تهران و در دختران) قابل تامل است. نتيجه گيري: شيوع بالاي سوء تغذيه اعم از كم وزني و كوتاه قدي در كودكان معلول جسمي- حركتي نشان دهنده ضرورت برنامه ريزي و مداخلات تغذيه اي مناسب براي اين گروه آسيب پذير است.

Background and Objective: Malnutrition can potentially prone a disabled child to further morbidities thus imposing further suffering to the affected child and his/her family. Present study investigates prevalence of malnutrition among physically disabled children based on anthropometry data. Materials and Methods: A total of 290 physically disabled children aged 6- 12 yeas old، of both sexes، and from all specialized schools in Tehran، Meshed and Rasht were enrolled in a descriptive cross- sectional study. Weight and height were assessed and body mass index (BMI) was calculated for all subjects. In those disabled children whose heights could not be measured directly، height was estimated using Arm Lengh (AL) and Tibia Length (TL). Percent of low weight، thinness and short stature was determined in both disabled and healthy children using CDC standards and Z- score. Results: Z score of weight showed that over 40% of disabled girls and boys were underweight. Comparison with anthropometric data from other studies showed that low weight was more prevalent in disabled than in non- disabled children (p<0.001). Moreover، both disabled boys and girls had significantly shorter statures than their non disabled counterparts. Conclusions: Malnutrition (low weight and stunting) is quite prevalent among Iranian children with motor disabilities. Further prevention programs are necessary to induct.