بررسي تاثير تمرين تناوبي با شدت زياد و متوسط بر علائم پيش قاعدگي و برخي شاخص هاي سلامتي دختران جوان

Effect of high and average intensity interval training on premenstrual syndrome and some health indices of girls

مقدمه: فعاليت ورزشي اثرات گوناگوني بر شاخص هاي مختلف سلامتي از جمله سندرم پيش قاعدگي دارد كه مي تواند مربوط به ويژگي هاي متفاوت فعاليت باشد. هدف اين تحقيق بررسي تاثير تمرينات تناوبي با شدت زياد و متوسط بر سندرم پيش قاعدگي، آمادگي قلبي تنفسي (CRF) و شاخص توده بدني (BMI) در دختران جوان بود. روش بررسي: شركت كنندگان 60 دختر دانشجوي غير ورزشكار سالم (جسماني و رواني) بودند كه به صورت تصادفي به دو گروه تمريني با شدت زياد (30 نفر) و گروه تمريني با شدت متوسط (30 نفر) تقسيم شدند. قبل و بعد از برنامه تمريني علائم پيش قاعدگي به وسيله پرسشنامه موس، حداكثر اكسيژن مصرفي با استفاده از آزمون كوپر و هم چنين BMI با اندازه گيري قد و وزن آزمودني ها سنجيده شد. برنامه تمريني شامل دويدن با شدت زياد (80 تا 90% حداكثر ضربان قلب) يا دويدن با شدت متوسط (50 تا 60% حداكثر ضربان قلب) بود كه به مدت 8 هفته، هر هفته يك جلسه اجرا شد. حجم تمرينات در هردو گروه يكسان سازي شد. براي مقايسه هاي آماري از آزمون تحليل كوواريانس و تي وابسته استفاده شد. يافته ها: بعد از تمرينات تناوبي تفاوت معناداري در علائم رواني (0/708-p) و جسماني (0/163-p) پيش قاعدگي و p-0/183)CRF) بين دو گروه مشاهده نشد. ولي BMI گروه تمرين متوسط كمتر از گروه شديد بود (0/003-p). در هر دو گروه، تمرينات تناوبي با شدت متوسط و زياد بر علائم جسماني و رواني اثري نداشت اما هر دو شدت تمرين موجب كاهش معني دار BMI و افزايش معني دار سي.اف.آر , (p≤0/05) شد. بحث و نتيجه گيري: نتايج تحقيق نشان مي دهد كه تمرين با شدت متوسط و زياد در برنامه تربيت بدني عمومي تاثير معني داري بر علائم پيش قاعدگي ندارد اما در كاهش BMI و افزايش CRF موثر است و تمرين با شدت متوسط تاثير بيشتري بر كاهش BMI دارد.

Background: Physical activity influence differently on health indices including premenstrual syndrome (PMS) which can be related to various exercise characteristics. The aim of Present study was to evaluate the effect of interval training with high and average intensity on PMS، body mass index (BMI) and cardiorespiratory fitness (CRF) in young collegiate female students. Materials and methods: Participants were 60 nonathletic healthy (physically and psychologically) female collegiate students. They were selected and randomly divided into two groups of high intensity (n=30) and moderate intensity (n=30) interval training. Rating and intensity of premenstrual symptoms (using Moos questionnaire)، CRF (Using Copper test) and BMI of participants were measured before and after training program. Training program included warm up for 20 minutes، following 35 minutes high intensity interval running (maximum heart rate 80-90%) or moderate intensity running (maximum heart rate 50-60%) and cooling down for 5 minutes for 8 weeks، once every week. Exercise volume was assimilated in both groups. Data was analyzed using covariance statistical testing and t-test. Results: Comparison of high and moderate intensity training groups indicated that there was no significant difference in psychological (p=0.708) and physical (p=0.163) symptoms of PMS and CRF (p=0.183) following exercise training. But BMI was significantly lower in average compared to high intensity groups (p=0.003). Within group evaluations indicated that interval training with high and moderate intensity does not affect significantly physical and psychological symptoms of PMS but decreases BMI and increase CRF significantly. Conclusion: High and moderate intensity exercise training in general physical education course does not affect significantly PMS but improve BMI and CRF. Average intensity training is more effective in reducing BMI.