كليدواژه :
فرسودگي شغلي , پرستار , بيمارستان , عوامل جمعيت شناختي
چكيده فارسي :
مقدمه: فرسودگي شغلي يكي از مشكلات قابل توجه در كاركنان سازمانهاي بهداشت و درمان بهويژه پرستاران است كه منجر به افزايش خطاهاي باليني، نارضايتي بيمار، ترك حرفه و پيامدهاي منفي ميشود و نهايتاً كمبود نيروي انساني را بهدنبال دارد. با توجه به ماهيت حرفه پرستاري و نقش كليدي آن در مراقبت مددجويان، برآن شديم تا در اين مطالعه به بررسي ارتباط بين فرسودگي شغلي با برخي ويژگيهاي جمعيت شناختي پرستاران شاغل در بيمارستانهاي منتخب آجا در شهر تهران بپردازيم.
روش بررسي: در يك مطالعه مقطعي (توصيفي- تحليلي)، تعداد 322 پرستار شاغل در بيمارستانهاي تابعه آجا در شهر تهران در سال 92-1391 به روش تصادفي چند مرحلهاي وارد مطالعه شدند و از نظر فرسودگي شغلي مورد بررسي قرار گرفتند. جهت جمعآوري دادهها از ويرايش فارسي پرسشنامه فرسودگي شغلي ماسلاچ كه روايي و پايايي آن مورد تأييد قرار گرفته است، استفاده شد. سپس، دادهها با نرم افزار SPSS نسخه 19 و با استفاده از آمار توصيفي و تحليلي مورد تحليل قرار گرفتند. 0/05>p بهعنوان سطح معنيدار در نظر گرفته شد.
يافتهها: آزمونهاي آماري نشان دادند كه بين برخي ابعاد فرسودگي شغلي با متغيرهاي جنس، سطح تحصيلات، تأهل، تعداد فرزندان، بيمارستان محل اشتغال، اشتغال در حرفه پرستاري در مراكز ديگر، ترك محل كار، غيبت كاري، نوبت كاري، ميزان رضايت از نوبتهاي كاري، داشتن شغل دوم پرستاران ارتباط آماري معناداري وجود داشت (0/05>p).
بحث و نتيجهگيري: با توجه به يافتههاي مطالعه در خصوص رابطه معنيدار ابعاد فرسودگي شغلي با بيشتر ويژگيهاي جمعيت شناختي و عوامل تأثيرگذار برآن، پيشنهاد ميشود راهكارهاي مناسبي در زمينه چينش نيروها و تدوين برنامههاي راهبردي در جهت كاهش فرسودگي شغلي اتخاذ گردد تا بهدنبال آن كارآيي نظام سلامت افزايش يابد.
چكيده لاتين :
Background: Job burnout is a significant problem in the staff of health organizations, particularly nurses, and leads to more clinical errors, patients' dissatisfaction, job leave, and negative outcomes which will eventually lead to lack of human force. Given the nature of nursing and its key role in looking after patients, this study aims to investigate the relationship between job burnout and some demographic characteristics of nurses working in AJA hospitals in Tehran.
Materials and methods: In a cross-sectional study (descriptive-analytical study), 322 nurses working in AJA hospitals in Tehran in 2012-2013 were recruited using multi-stage random sampling method. Persian version of Maslach burnout inventory that reliability and validity was confirmed was used for data collection. Then, data were analyzed using SPSS19 using descriptive and analytical statistics. A p<0.05 was considered as significance level.
Results: According to statistical tests, there was a significant statistical relationship between some dimensions of job burnout and gender, education, marital status, number of children, hospital location, employment in other places, job leave, absenteeism, working shifts, satisfaction from working shifts, and second job of nurses (p<0.05).
Conclusion: Given the findings of the present study, regarding to the significant relationship between dimensions of job burnout with most demographic characteristics and influencing factors on it, it is recommended to adopt proper strategies with respect to staffing and development of strategic plans. It can reduce job burnout and consequently increase efficiency of health system.