عنوان مقاله :
تأثير شكل و مدل طراحي آموزشي بر انگيزش و پيشرفت تحصيلي يادگيرندگان مبتلا به اختلال نقص توجه- بيش فعالي (ADHD)
عنوان به زبان ديگر :
The effect of instructional design models and methods on motivation and achievement of learners with attention deficit hyperactivity disorder (ADHD)
پديد آورندگان :
زارع، حسين پيام نور تهران - گروه روانشناسي , ملكي، حميد پيام نور تهران - گروه علوم تربيتي , رستگار، احمد پيام نور تهران - گروه علوم تربيتي , ياري، فهيمه پيام نور تهران - گروه علوم تربيتي , قاسم زاده، محمدرضا دانشگاه علوم پزشكي آجا
كليدواژه :
اختلال نقص توجه- بيش فعالي (ADHD) , آموزش , اختلالات يادگيري
چكيده فارسي :
مقدمه: اختلال نقص توجه-بيش فعالي در دهه‌هاي اخير شيوع روبه رشدي داشته است. يكي از مهمترين جنبه‌هاي درگير در آن، عملكرد تحصيلي است. در خصوص مداخلات آموزشي مؤثري كه مي‌تواند منجر به بهبود عملكرد تحصيلي مبتلايان گردد، شناخت كمي وجود دارد.
روش بررسي: تعداد 45 نفر با در نظر گرفتن فاكتورهاي تحقيق و اخذ رضايت در 3 گروه 15 نفره نسبتاً متجانس (گروه آموزش سنتي، آموزش الكترونيكي و آموزش تركيبي) جاي گرفتند. هر گروه بر اساس محتواي طراحي شده (7 واحد درسي هر يك بر اساس يكي از مدل‌هاي طراحي آموزشي) طي 7 هفته در معرض آموزش قرار گرفتند. پرسشنامه انگيزش تحصيلي (ISM) در دو مرحله پيش آزمون و پس آزمون براي هر 3 گروه و پرسشنامه محقق ساخته پيشرفت تحصيلي براي هر 3 گروه و در هر 7 واحد به‌صورت پس آزمون اجرا گرديد.
يافته‌ها: نتايج آزمون تي همبسته در مقايسه پيش آزمون و پس آزمون انگيزش تحصيلي تنها در گروه آموزش الكترونيكي معنادار بود (0/047=p). نتايج آزمون آناليز واريانس نشان داد كه آموزش الكترونيكي توانست تغييرات معناداري را در پيشرفت تحصيلي يادگيرندگان مبتلا به اختلال نقص توجه- بيش فعالي ايجاد كند (0/042=p) و نتايج آزمون تعقيبي LSD محل تعيين اختلاف را در الگوي طراحي آموزشي گانيه و بريگز نشان داد (p≤0/05).
بحث و نتيجه‌گيري: آموزش به شيوه الكترونيكي موجب افزايش انگيزش تحصيلي و آموزش بر اساس مدل طراحي آموزشي گانيه و بريگز در شكل الكترونيكي موجب پيشرفت تحصيلي يادگيرندگان مبتلا به ADHD گشت.
چكيده لاتين :
Background: Attention deficit hyperactivity disorder is has been growing in recent decades. The academic performance and learning is one of most important aspects in these patients. There is little knowledge about the effectiveness of educational interventions on improvement of patients’ academic performance.
Materials and methods: Totally, 45 samples in a targeted manner, with considering the factors of research and obtaining consent for study participation, were placed in three relatively homogenous groups of fifteen individuals (traditional education, e-learning, and combined training group). The groups were trained during seven weeks based on a designed content (seven units of lesson that is based on one of the instructional design models). The questionnaire of Inventory of School Motivation (ISM) was completed in the two stage of pre- and post-test for all three groups. Also, the questionnaire of academic achievement was completed for the groups in all seven units in form of post-test.
Results: Paired t-test was significant only for the e-learning (p=0.047) compared to the pre- and post-test academic motivation The results of one-way analysis of variance showed significant changes in the academic achievement of learners with ADHD through e-learning (p=0.042). LSD post hoc test showed the location of determination the difference was in the instructional design model of Gagné and Briggs (P≤0.05).
Conclusion: In general, in the learners with ADHD, training based on electronic method increase academic motivation and also based on the educational design model Gagné and Briggs in the electronic form leads to academic achievement.
