آزمون مدل مدارا با رويكرد اسلامي در بافت زندگي زناشويي

Examining the Tolerance Model with Islamic approach in the context of marital life

مواجهه زن و شوهر با موقعيت‌هايي كه علايق و نيازهايشان با يكديگر همسو نيست اجتناب ‌ناپذير است ولي توانايي مديريت تفاوت‌ها به شكل سازنده مي‌تواند زوجين را براي ايجاد يك رابطه صميمي ياري دهد. در فرهنگ اسلامي، مدارا بهترين شيوه برخورد با تفاوت‌ها در عرصه روابط انساني معرفي شده است. هدف پژوهش حاضر پيش‌بيني صميميت زناشويي بر اساس مدل مداراي ديني در روابط همسران بود. تعداد 240 فرد متأهل (118زن و 122مرد) در اين پژوهش شركت كردند و از آنان خواسته شد مقياس مدارا در روابط همسران (TSRS) و مقياس صميميت (IS) را تكميل كنند. نتايج پژوهش حاضر نشان داد كه مؤلفه‌هاي چهارگانه مدارا (همدلي و پذيرش همسر، كنترل هيجاني و صبر و تحمل، تسهيل فرايند رشد و شكوفايي همسر و احسان و گذشت نسبت به همسر) و نمره كل آن با صميميت زناشويي رابطه مثبت معنادار دارد. همچنين نتايج اين پژوهش نشان داد از بين چهار مؤلفه مدارا در روابط همسران به ترتيب متغير همدلي و پذيرش و احسان و گذشت نسبت به همسر بيشترين سهم را در پيش‌بيني صميميت زناشويي دارند. دو متغير باقيمانده‌ي كنترل هيجاني و صبر و تحمل و تسهيل فرايند رشد و شكوفايي همسر به دليل همپوشي با ديگر متغيرهاي پيش‌بين از مدل رگرسيون خارج شدند. بر اساس يافته‌هاي اين پژوهش مي‌توان نتيجه گرفت كه مدارا با رويكرد اسلامي نقش تعيين‌كننده‌اي در پيش‌بيني صميميت زناشويي ايفا مي‌‌كند. يافته‌هاي به‌دست آمده از پژوهش حاضر مي‌تواند مورد استفاده‌ متخصصان و درمانگران خانواده قرار گيرد.

situations in which spouses’ interests and needs are different are unavoidable. Yet, the ability to manage differences constructively assists couples establish intimate relationships. In an Islamic culture, tolerance is defined as the best way of dealing with differences in human relationships. The current research aimed to predict marital intimacy based on an Islamic model in spouses’ relations. A total of 240 married couples (118 women and 122 men) participated in the study and filled out the Tolerance in Spouses` Relationships Scale (TSRS) and the Intimacy Scale (IS). The results of the research showed significantly positive correlations among the four components of tolerance (spouse`s empathy and acceptance, emotional control and patience, facilitation of spouse's growth and actuation process, and beneficence and forgiveness toward spouse), its total score and marital intimacy. Also, the results revealed that spouse`s empathy and acceptance as well as the beneficence and forgiveness toward spouse could predict marital intimacy more than other components. The remaining variables, emotional control and patience, and facilitation of spouse`s growth and actualization process were excluded from the regression model because of overlapping with other predictor variables. According to the results of the research, one can conclude that tolerance with an Islamic approach plays a determining role in predicting marital intimacy. The findings of the present research can be used by specialists and family therapists.