عنوان مقاله :
اثربخشي آموزش مهارت هاي اجتماعي بر كاهش نابهنجاري هاي رفتاري و عاطفي دانش آموزان دبستاني پسر كم توان ذهني شهر كرمانشاه
عنوان به زبان ديگر :
The effectiveness of social skills training on reduction of behavioral and emotional disorders mentally retarded male primary school students in Kermanshah
پديد آورندگان :
اشته، كژال دانشگاه رازي كرمانشاه - دانشكده علوم اجتماعي - گروه روان شناسي , طريقتي مرام، فاطمه دانشگاه رازي كرمانشاه - دانشكده علوم اجتماعي - گروه روان شناسي , حيدري شرف، پريسا دانشگاه رازي كرمانشاه - دانشكده علوم اجتماعي - گروه روان شناسي , كرمي، جهانگير دانشگاه رازي كرمانشاه - دانشكده علوم اجتماعي - گروه روان شناسي
كليدواژه :
مهارت هاي اجتماعي , نابهنجاري هاي رفتاري و عاطفي , دانش آموزان دبستاني كم توان
چكيده فارسي :
مقدمه: پژوهش حاضر با هدف تعيين اثربخشي آموزش مهارت هاي اجتماعي بر كاهش نابهنجاري هاي رفتاري و عاطفي دانش آموزان دبستاني پسر كم توان ذهني در شهر كرمانشاه در سال تحصيلي 96-1395 انجام گرفت.
روش: روش پژوهش نيمه آزمايشي با روش پيش آزمون-پس آزمون با گروه آزمايشي و گروه گواه و جامعه آماري اين پژوهش شامل همه دانش آموزان پسر دوره ابتدايي مدارس استثنايي شهر كرمانشاه در سال تحصيلي 96-1395 مي باشد. در اين پژوهش 30 دانش آموز با توجه به سن و نمرات هوش آن ها همتا سازي شدند. به اين صورت كه دانش آموزاني با هوشبهر 70-55 و سنين مشابه (دامنه سني 7 تا 9 سال ) انتخاب شدند. پس از همتا سازي به صورت تصادفي انتخاب و به صورت تصادفي نيز در دو گروه آزمايشي و گواه قرار گرفتند. 12جلسه آموزش مهارت هاي اجتماعي هفته اي دوبار به مدت 40 دقيقه بر روي گروه آزمايش اجرا شد و مشاركت كنندگان گروه كنترل در ليست انتظار قرار گرفتند.
يافته ها: تحليل يافتهها با استفاده از تحليل كوواريانس مستقل نشان دادكه آموزش مهارت هاي اجتماعي باعث كاهش نابهنجاري هاي رفتاري و عاطفي دانش آموزان كم توان ذهني شده است. مهمترين نتايج اين پژوهش، مؤثر بودن مهارت هاي اجتماعي و مفيد بودن آن در كاهش نابهنجاري هاي رفتاري و عاطفي رشد اين كودكان ميباشد.
نتيجه گيري: از اينرو ميتوان نتيجه گرفت آموزش مهارت هاي اجتماعي، در كاهش نابهنجاري هاي رفتاري و عاطفي دانش آموزان دبستاني پسر كم توان ذهني مؤثر بوده است .
چكيده لاتين :
Introduction: The present study aimed at determining the effect of social skills training on the reduction of behavioral and mental abnormalities in male primary school children with emotional disorders in Kermanshah, Iran, in the academic year of 2016-17. Methods: The present pretest–posttest, semi-experimental study was conducted with experimental and control groups. The study population included all male students attended special schools in Kermanshah in the academic year of 2016-17. In the current study, 30 students were selected based on age and intelligence score; accordingly, all the students with the intelligence score IQ: 55-70 and the age range of 7-9 years were recruited. After random categorization, the students were divided into 2 groups of experimental and control. Twelve training sessions of social skills were held twice a week for the experimental group, while the controls were placed on the waiting list. Results: The data analysis showed that the learning social skills led to the decreased behavioral and mental abnormalities in the experiment group. The most important result of the study was the effectiveness of the social skills in decreasing behavioral abnormalities in children with mental retardation. Conclusions: It is concluded that learning social skills is effective to decrease behavioral and emotional disorders in male primary school children.
عنوان نشريه :
پرستاري كودكان
عنوان نشريه :
پرستاري كودكان