رابطه حقوقي انسان با ژن‌هاي خود و تأثير آن بر امكان معامله و انتقال ژن‌ها به ديگران

Relation Between Man and His Genes in Law and Possibility of Transaction and Gene Transfer to Other

از آنجا كه ژن‌هاي انسان از اجزا و اعضاي بدن او محسوب مي‌شوند، نظرياتي كه در مورد رابطه حقوقي ميان انسان و جسم او مطرح شده است، در رابطه حقوقي ميان انسان و ژن‌هايش نيز صدق مي‌كند. مهم‌ترين مسأله‌اي كه در رابطه حقوقي انسان با ژن‌هايش وجود دارد، مسأله حق انتقال ژن‌ها به غير و كسب درآمد تجاري از آن‌هاست. بر اساس آنچه در موضوع حق يا حكم‌بودن استفاده از اجزا و اعضاي بدن مطرح شده است، انتقال مواردي كه از نظر شرعي و عرفي در قابليت انتقال آن‌ها شبهه‌اي وجود نداشته باشد، براي نمونه موجب ضرر به نفس يا ايجاد نقص در بدن نباشند و عرف عقلا نيز آن‌ها را بپذيرد، جايز خواهد بود، در نتيجه در مورد ژن‌ها نيز حتي اگر قائل به حق انتفاع فرد از ژن‌هايش و اختصاص آن‌ها به افراد باشيم، همچنان امكان انتقال و معامله آن‌ها در صورت عدم وجود مانع عقلي و شرعي وجود دارد. همچنين در مورد معامله مواد ژنتيكي بدن انسان، صِرف امكان استفاده از آن در تحقيقات، مي‌تواند منفعت مشروع و عقلايي براي حكم به صحت معامله آن‌ها باشد، البته به شرط آنكه اين تحقيقات غير اخلاقي و غير شرعي تشخيص داده نشوند.

As the human genes are one of the organ on of his body, all of theories about relation between man and his body in law is true in relation between man and his genes. The important issue in this case is the right of gene transfer to other people and gain money from it. If it is no detriment and harm in transfer and wise men confirm this action, this is canonicity in law. Also if it is not immoral, possibility of using genes in researches, can be assume legitimate benefit for validity of transaction of genes.