حسينية مشير شيراز و كاشي نگاره ها 1310 ق

حسينية مشير به دليل شاخص بودن پلان و ساختار معماري و همچنين قاب كاشينگاري نفيس آن در تاريخ 28/ 1 /1351 به شمارة 910 در فهرست آثار ملي به ثبت رسيد. تاريخ اتمام ساخت حسينيه مشير سال 1293ق است و به نظر ميرسد در زمان رونق خود داراي اجزايي چون سردر ورودي، ورودي، هشتي، راهرو يا دالان سرپوشيده، كفشكن، اتاق گوشواره، ايوان، تالار يا شاهنشين، اتاقها در دو طبقه، سفرهخانه، مطبخ، صحن حياط، صفة دايرهايشكل و زيرزمين بود. تزيينات وابسته به معماري مانند آجركاري، كاشيكاري، حجاري، نقاشي روي چوب(مرجوك) ، ارسي و قوارهبري، گچبري، و آينهكاري در آن اجرا شده است. مهمترين دليل انتخاب اين بنا براي ثبت در فهرست آثار ملي، كاشينگارة ارزشمند آن است كه با توجه به تاريخ ساخت آن كه به احتمال زياد متعلق به سال 1310ق است و در رديف اولين نقاشيهاي ديواري است كه در دورههاي بعد منبع الهام نقاشان محلي و ترويج نقاشي قهوهخانهاي و گرايشهاي هنري مشابه آن در تهران و برخي از شهرستانهاي بزرگ بوده است. كاشينگارة حسينية مشير شامل نُه مجلس است كه در دو رديف اجرا شده . بود رديف پاييني كه موضوعات آن دنيوي و زميني است مربوط به روز عاشوراست و رديف بالايي به موضوعات پس از مرگ اشاره دارد. بعد از فوت مشير و تغيير كاربري حسينيه به مدرسه در سال 1306ق تغييراتي در اين عمارت بهخصوص در اين بنا داده شده . بود بعد از تعميرات اين بنا در اختيار آموزش و پرورش استان فارس قرار گرفت و از آن به عنوان دبيرستان استفاده شد ولي با اين وجود در مراسم خاص همچنان مراسم تعزيه در آن اجرا ميشد. تا آنكه در سال 1366ش بر اثر حادثة آتشسوزي در اين بنا، اتاقهاي غربي ايوان، شمالي، و حياط تخريب شد. اين بنا نيازمند مرمت و حفاظت است تا آنچه كه از اين مجموعه بر جا مانده حفظ شود.