پديد آورندگان :
شيرين زاد، مهدي دانشگاه علوم پزشكي همدان - دانشكده دندانپزشكي - گروه ترميمي و زيبايي , خاموردي، زهرا دانشگاه علوم پزشكي همدان - مركز تحقيقات دندان پزشكي , پريسا, سحرخيز دانشگاه علوم پزشكي همدان - دانشكده دندانپزشكي
چكيده فارسي :
مقدمه: از آنجايي كه معالجه دقيق ريشه با حفظ هرچه بيشتر ساختارهاي دنداني از عوامل اصلي موفقيت ترميم دندان هاي اندو شده به شمار مي آيند بنابراين بررسي تاثير ميزان نسج از دست رفته دنداني بر مقاومت به شكست اين دندان ها ضروري به نظر مي رسد. لذا اين مطالعه در نظر دارد تاثير ميزان از دست رفتن قسمت هاي مختلف نسوج دنداني را بر مقاومت به شكست دندان هاي ترميم ريشه شده بدون استفاده از رستوريشن هاي غيرمستقيم بررسي نمايد.روش كار: در اين مطالعه تجربي -آزمايشگاهي، تعداد 70 عدد دندان پره مولر اول فك بالاي سالم بطور تصادفي در 7 گروه 10 تايي قرار داده شدند و گروه ها به ترتيب شاهد، فقط حفره دسترسي، تراش mod، تراش كاسپ باكالي، تراش كاسپ پالاتالي، تراش كاسپ باكالي و مارجينال ريج، تراش كاسپ پالاتالي و مارجينال ريج بود. قسمت تاجي دندان ها با استفاده از كامپوزيت نوري به صورت لايه لايه ترميم شدند. در نهايت نمونه ها توسط دستگاه اينسترون تحت نيروي فشاري با زاويه 45 درجه نسبت به هر شيب كاسپي در وسط كاسپ با سرعت ثابت 1 ميلي متر بر دقيقه قرار گرفته و مقاومت به شكست آن ها بر حسب نيوتن اندازه گيري شد و نحوه شكست نمونه ها با بزرگنمايي 20 برابر تحت استريو ميكروسكوپ بررسي گرديدند.يافته ها: نيروي مقاومت به شكست دندانهاي معالجه ريشه شده در گروههاي مختلف به ترتيب از اول تا هفتم 13/797، 92/52 plusmn; ، 40/131 plusmn; 50/722، 20/203 plusmn; 15/432، 86/195 plusmn; 66/592، 09/33 plusmn; /53/124، 45/18 plusmn; /17/85، 21/5 plusmn; 03/26 نيوتن بود. آزمون آماري anova بيانگر وجود اختلاف معني دار ميان گروه هاي مختلف از لحاظ مقاومت به شكست آنها بود (000/0 = p).نتيجه گيري: نتايج نشان داد مقاومت به شكست دندان ها تاثير قابل توجهي از ميزان نسج از دست رفته مي پذيرد. در اين مطالعه برداشتن كاسپ پالاتالي دندان و مارجينال ريج كاهش چشم گيري را در مقاومت به شكست دندان ها داشت. در حاليكه برداشتن كاسپ باكالي به تنهايي نمي تواند تاثير قابل ملاحظه اي داشته باشد
چكيده لاتين :
Introduction: Since preserving the structure of treated teeth is a critical success factor,
studying the effects of tooth structure loss on fracture resistance of the tooth tissue appears
necessary. The aim of this study was to evaluate the consequences of the loss of different
tissues regarding fracture resistance of teeth undergoing root canal treatment without the
use of indirect restorations.
Methods:In this experimental study, 70 healthy maxillary first premolar teeth were
randomly divided into 7 groups of 10 members, including control group, endodontic
access preparation only, MOD cavity preparation, cutting buccal cusp, cutting palatal cusp,
cutting buccal cusp and marginal ridge, and cutting the palatal cusp and marginal ridge.
The coronal section of teeth was restored incrementally with light cure composite. Finally,
samples underwent compressive load with 45˚ angle from each cusp slope in the middle
of cusp with an instant speed of 1 mm per min in the Instron machine. Fracture resistance
was measured and samples were examined under stereo-microscope to evaluate the mode
of failure.
Results: The resistance to fracture in root canal treated teeth in different groups in order
from first to seventh was 797.13 ± 52.92, 722.50 ± 131.40, 432.15 ± 203.20, 592.66 ±
195.86, 124.53 ± 33.09, 85.17 ± 18.45, and 26.03 ± 5.21 Newton. ANOVA test showed
statistically significant differences between the groups in terms of their fracture resistance
(P = 0.000).
Conclusion: The results showed that fracture resistance levels of teeth were significantly
affected by amount of their tissue loss. In this study, removal of teeth palatal cusp and
marginal ridge had a significant effect on decreasing the fracture resistance, while removing
the buccal cusps alone cannot have a significant effect.
