ُسفته، گونه اي از آب برهاي دست كند در شوشتر

اقليم گرم و خشك شوشتر و نيازمبرم اهالي به آب و منابع آبي باعث ايجاد و شكل گيري بناهايي شد كه دسترسي به آب را سهولت مي بخشيد. پايين بودن سطح رودخانۀ كارون نسبت به شهر شوشتر ساكنان منطقه را بر آن داشت كه براي برطرف كردن مشكالت خويش به ايجاد دست كندها در بستر صخره اي شوشتر بپردازند و از طريق آن آب را تا مسافتي طوالني جابه جا كنند. در شوشتر كاريزهايي وجود دارد كه منبع آب آنها به جاي مادرچاه، رودخانه است و به آن سفته گفته مي شود. سفته يا تونل آب بر از تأسيسات آبي شوشتر است كه بقاياي آن به وفور ديده مي شود و حتي بعضي از آن ها هم چنان مورد استفاده قرار مي گيرند. ساختار سفته بدين گونه است كه مجرايي از رودخانه حفر مي كردند و تا جايي كه مي خواستند امتداد مي دادند. به فواصل مشخص چاه هاي ديگر عمود بر مجرا حفر مي كردند و مجرا را از چاهي به چاهي ديگر امتداد مي دادند و آب را از اين طريق به هركجا كه مي خواستند منتقل مي كردند.در مقالۀ پيش رو اين گونۀ خاص از كاريز در شوشتر را بررسي كرده ايم و ضمن معرفي آن به عنوان نمونه اي از تأسيسات آب رساني و دست كند شوشتر، به ريخت شناسي و توصيف آنها پرداخته ايم.