بررسي نقش تعديل‌گر عزت نفس در رابطه بين اصطكاك اجتماعي و فرسودگي شغلي در پرستاران بيمارستان‌هاي خيريه شهر مشهد

The Moderating Role of Self-esteem between Burnout and Social Undermining in the Nurses of Charity Hospitals in Mashhad

زمينه و هدف: يكي از نقش‌هاي اساسي پرستاران در فعاليت‌هاي روزانه ارتباط با افراد است و آنان بطور مستمر با مددجويان، خانواده آنان و ديگر اعضاي تيم بهداشتي در ارتباط هستند و در برابر سلامت و زندگي آنان مسئولند. از سوي ديگر فرسودگي شغلي از عوامل مؤثر بر ارتباط و كيفيت مراقبت از بيمار شناخته شده است، شناخت عوامل تاثيرگذار بر فرسودگي شغلي پرستاران و متغيرهاي دخيل در اين تاثير جهت ارتقاء كيفيت خدمات حوزه بهداشت و درمان مفيد خواهد بود. هدف از انجام پژوهش حاضر بررسي نقش تعديل گر عزت نفس در رابطه بين اصطكاك اجتماعي و فرسودگي شغلي پرستاران شاغل در بيمارستان‌هاي خيريه شهر مشهد است. روش بررسي: روش پژوهش، توصيفي از نوع تحليلي- پژوهشي است و جامعه آماري اين پژوهش تمامي پرستاران بيمارستان‌هاي خيريه شهر مشهد مي‌باشند. ابزار جمع آوري داده‌ها سه پرسشنامه استاندارد اصطكاك اجتماعي Duffyو همكاران، فرسودگي شغلي از Maslach و Jacksonو عزت نفس ازTinakon و Nahathai‌است. پايايي ابزار با استفاده از آلفاي كرونباخ محاسبه و به ترتيب 0/98، 0/95 و 0/91 مي‌باشد. براي تجزيه و تحليل داده‌ها، از نرم افزار Amos استفاده شد و داده ها با استفاده از معادلات ساختاري و رگرسيون سلسله مراتبي مورد تجزيه و تحليل قرار گرفتند. يافته ها: يافته‌هاي تحقيق، تأثير اصطكاك اجتماعي بر فرسودگي شغلي را مورد آزمون قرار مي‌دهد كه با ضريب تأثير 0/4 در سطح تشخيص 0/05 معني‌دار است. تأثير هر دو مؤلفه اصطكاك اجتماعي بر فرسودگي شغلي معني‌دار است؛ اصطكاك همكار بر فرسودگي شغلي با ضريب تأثير 0/56 كه كمتر از 0/9است، تأثير دارد. اصطكاك مدير بر فرسودگي شغلي با ضريب تأثير 0/04 كه 0/9 است، تأثير دارد. همچنين عزت نفس تأثير اصطكاك اجتماعي بر فرسودگي شغلي را تعديل كرد. نتيجه‌گيري كلي: مديران پرستاري مي‌توانند با شناسايي عوامل بوجود آورنده اصطكاك اجتماعي و كاهش يا حذف آنها در محيط كار پرستاران از فرسودگي شغلي آنها بكاهند. همچنين استفاده از تكنيك‌هايي جهت افزايش عزت نفس پرستاران نيز مي‌تواند در كاهش فرسودگي شغلي آنها مؤثر باشد.

Background & Aim: communication with the board of nursing as well as patient and their families are one of the most important daily activities of nurses. On one hand, Nurses are in close contact with people and are responsible for their health and life, and on the other hand, burnout influences the quality of patient care. Therefore, the identification of factors affecting the burnout of nurses and the variables involved in this effect will be helpful in improving the quality of health services. The purpose of this study is to investigate the moderating role of self-esteem between social undermining and burnout of nurses working in charity hospitals in Mashhad city. Materials & Methods: The current study is an analytical survey. The statistical population was the nurses of charity hospitals in Mashhad city in 2015. The Duffy et al questionnaire was used to measure social undermining, the Maslach & Jackson questionnaire was used to measure burnout, and the Tinakon & Nahathaiquestionnaire was used to measure self-esteem. The Cronbach alpha of questionnaire was .0.91 for social undermining, 0.95 for burnout and 0.98 for self-esteem . Data were analyzed by structural equation modeling and hierarchical multiple regression. Results: Social undermining (β=.40) and its components i.e. colleague’s social undermining (β=.56) and manager’s social undermining (β=.04) had a significant impact on burnout. In addition, self-esteem moderated the effect of social undermining on burnout (p<.05). Conclusion: Nursing managers can reduce nurses’ burnout by identifying and eliminating the factors causing social undermining at the workplace. Furthermore, utilizing the techniques to increase the nurses’ self-esteem may reduce their burnout.