تحليلي بر ارتباط شهر يادگيرنده و شهر خلاق در راستاي دستيابي به شهر پايدار(مطالعه موردي: شهر رشت)

The Analysis of the Relationship Between Learning City and Creative City in Order to Achieve Sustainable City (Case Study: City of Rasht)

تأثير شهرها در عرصه ملي و جهاني در سالهاي اخير رو به افزايش بوده است و دولت هاي محلي با چالش هاي مربوط به تكنولوژي هاي جديد، اقتصاد دانش، تنوع فرهنگي و پايداري زيست محيطي رو به رو شده اند. در همين راستا ظهور شهرهاي يادگيرنده به عنوان مكاني مناسب براي يادگيري مادام العمر و بستري ايده آل جهت آموزش شهروندان خلاق انكارناپذير است و تحقق شهرهاي خلاق را نويد مي دهد كه با تكيه بر نيروي پايدار خلاقيت، زمينه ي مشاركت دانايي محور شهروندان و توليد مادام العمر دانش را فراهم مي كند، بنابراين بر اساس اين رابطه ي متقابل و با تركيب دانش مستمر شهر يادگيرنده و خلاقيت شهر خلاق دستيابي به شهر پايدار ميسّر خواهد شد. هدف تحقيق حاضر بررسي ارتباط بين شاخصهاي شهر يادگيرنده و شهر خلاق در رشت مي باشد. روش تحقيق توصيفي، تحليلي، همبستگي و روش گردآوري اطلاعات اسنادي و پيمايشي با ابزار پرسشنامه است. جامعه ي آماري تحقيق را كارشناسان ادارات شهر رشت تشكيل مي دهند. حجم نمونه بر اساس جدول مورگان 367 نفر و روش نمونه گيري تحقيق گلوله برفي(زنجيره اي) است. جهت تحليل فرضيه تحقيق از آزمونهاي اسپيرمن و رگرسيون چند گانه استفاده شده است. نتايج نشان مي دهد كه ارتباط آماري معناداري بين شاخصهاي شهر يادگيرنده و شهر خلاق وجود دارد(01 /0 >P ). بنابراين با ارزش نهادن به امر يادگيري و افزايش خلاقيت شهروندان دستيابي به شهر پايدار ميسر خواهد شد.

Classic methods of urban management and centralized planning are no longer satisfying citizens’ creative minds, so new methods are required based on public participation in city management. This participation strongly depends on people ability on creativity and innovation which could be obtained through proper education and continuous learning. Therefore, learning cities should be focusing on continuous teaching of their citizens in a way that they act creative and innovative when facing problems. This will make a city creative. Thus for expanding the creative spirit citizens and city managers should understand that the context of creativity must be provided in the educational system inside and outside the school. This educational system has to be based on up-to-date and universal science which is domesticated and available for all ages. The goal of such system will be training knowledgeable citizens who fulfill their needs through knowledge-based economics. In other words, knowledge-based cities and learning cities are the best environments for education, training creativity and active citizenship, because the citizens in these cities are permanently adding to their knowledge through participation in lifelong learning processes. Addressing creative cities as a result and output of the knowledge-based cities and learning communities in the era of creativity and the development of new knowledge, obviously appears to be necessary. Creative cities are cities in which creative people live, i.e. ones that Richard Florida recognizes them as creative class.