اثربخشي فراشناخت درماني بر ميزان استعداد الكليسم دانشجويان

Effectiveness of meta-cognitive therapy on alcoholism potential in students

مقدمه: اعتياد به الكل پديده مهمي است كه به دليل طبيعت چندگانه‌ي آن در سال‌هاي اخير دانشجويان را به سمت خود جلب كرده است. پژوهش حاضر با هدف تعيين اثربخشي فراشناخت درماني به شيوه گروهي بر ميزان استعداد الكليسم دانشجويان پسر انجام پذيرفت. روش كار: پژوهش حاضر نيمه آزمايشي با طرح پيش آزمون_پس آزمون با گروه كنترل و دوره پيگيري بود. جامعه آماري پژوهش شامل كليه دانشجويان پسر دوره كارشناسي دانشگاه فردوسي مشهد در سال تحصيلي 96-1395 بودند كه از ميان آنان با روش نمونه‌گيري خوشه‌اي، 30 آزمودني انتخاب و به‌ طور تصادفي در گروه آزمايش و كنترل گمارده شدند. در اين پژوهش از پرسشنامه فراشناختي (MCQ-30) و مقياس آمادگي به اعتياد (APS) استفاده شد. يافته‌ها: داده‌هاي به ‌دست ‌آمده با استفاده از آزمون تحليل كوواريانس و tزوجي مورد تجزيه ‌و تحليل قرار گرفت. نمرات كوواريانس پس‌آزمون آمادگي به اعتياد نشان داد كه اثربخشي فراشناخت درماني بر ميزان استعداد الكليسم دانشجويان پسر معنادار بود (0/01>P). نتيجه‌گيري: به ‌طور كلي نتايج پژوهش حاكي از آن است كه درمان فراشناختي، استعداد الكليسم دانشجويان را كاهش داده و تأثير اثر فراشناخت درماني بر ميزان استعداد الكليسم دانشجويان در مرحله پيگيري بعد از 3 ماه ماندگار هست.

Introduction: Alcohol addiction is an important phenomenon, which has attracted college students because of its multi-variable nature. This study aimed to determine the effectiveness of meta-cognitive group therapy on the alcoholism potential in male students. Methods: This study was considered as a semi-experimental research which has used the pretest-post-test with control group and follow-up stage design. The statistical population included all of the undergraduate male students at Ferdowsi University of Mashhad in the academic year 2017. The sample including 30 subjects was selected by the cluster sampling and they were assigned into experimental and control groups. In this study, meta- cognition questionnaire (MCQ-30) and the addiction potential scale (APS) were used. Results: The obtained data were analyzed using the analysis of covariance and dependent t-test. The covariance and post-test alcoholism potential scores showed that the effect of meta-cognitive therapy on the alcoholism potential of male students was significant (P<0.01). Conclusion: Overall, the results indicated that meta-cognitive therapy has decreased the alcoholism potential of the male students and the effect of meta-cognitive therapy on alcoholism potential in a three-month follow-up stage is persistent.