ارزيابي بقا بيماران همودياليزي استان مازندران با استفاده از مدل كاپلان ماير

Survival of Hemodialysis Patients in Mazandaran Province Using Kaplan-Meier

سابقه و هدف: وزارت بهداشت شيوع نارسايي كليه در ايران را 5/ 2هزار اعلام نموده است. يكي از روش‌هاي اصلي در درمان اين بيماران همودياليز است. هدف اين مطالعه برآورد بقا بيماران همودياليزي مي‌باشد. مواد و روش‌ها: اين مطالعه به شكل هم‌گروه تاريخي روي 500 بيمار همودياليزي در طي سال هاي 1386 تا 1392 انجام شد. بقا بيماران با استفاده از برآورد كاپلان ماير و ارزيابي مدل‌هاي مختلف انجام شد. يافته‌ها: ميانه بقا بيماران 108 ماه بود هم‌چنين ميزان بقاي يك، دو، سه، پنج و ده ساله به ترتيب 83 ، 77 ، 71 ، 58 و42 درصد بود. ميانه بقا براي بيماراني كه سابقه مصرف سيگار نداشتند، 69±69/ 243ماه بود. با گذشت زمان بقا بيماراني كه علت بيماري آن‌ها ديابت تشخيص داده شده بود، اختلاف بيش‌تري با بقا ساير بيماران پيدا مي‌كند. استنتاج: ارزيابي مدل‌ها نشان داد كه توزيع گاما برازش بهتري را به نسبت ساير توزيع‌ها براي بقاي بيماران همودياليزي فراهم مي‌كند.

Background and purpose: According to the Iranian Health Ministry, the incidence of renal failure is 2.5 per thousand. One of the main treatments of this disease is hemodialysis. The main aim of this study was to estimate the survival rate of hemodialysis patients and also to choose a suitable model for survival in this group of patients. Materials and methods: This retrospective cohort study was performed using the medical records of 500 patients during 2007 to 2013. Kaplan-Meier survival estimate was used and evaluation of the model was performed. Results: The median survival time was 108 months for the patients. This rate for one, two, three, five and ten years were 83%, 77%, 71%, 58%, and 42%, respectively. The median survival time was 243.69±69 for patients who did not smoke. The survival time was considerably different in patients with diabetes. Conclusion: Evaluation of the model showed that the gamma distribution fits better than other distributions for the survival of hemodialysis patients.