ارايه يك مدل جهت توزيع مبتني بر نياز نيروي انساني متخصص در بخش سلامت با الگوگيري از نظام‌هاي مختلف مالياتي

Proposing a Need-based Model to Distribute Professional Human Resources in Health Sector Using Benchmarking of Various Tax Systems

مقدمه: توزيع مبتني بر نياز نيروي انساني متخصص در بخش سلامت، با توجه به ويژگي‌هاي حياتي خدمات سلامتي براي مردم، بسيار مهم مي‌باشد. در اين راستا مطالعه حاضر سعي كرده است با ارايه يك مدل مناسب در اين جهت گام بردارد. روش كـار: پژوهش حاضر از نوع كاربردي بود كه با استفاده از چهار شاخص منتخب در زمينه توزيع نيروي انساني متخصص، چهار سطح نياز به نيروي انساني متخصص در هر منطقه را تعيين كرد و سپس با الگوگيري از چهار نظام مالياتي، روش پرداخت مناسب براي هر يك از اين سطوح را ارايه داد. يافته‌ها: بهترين روش پرداخت براي سطح اول كه بيشترين امتياز را به لحاظ نياز به نيروي انساني متخصص كسب مي‌كند، پرداخت افزايشي مي‌باشد. سطوح دوم، سوم و چهارم كه امتيازات كمتري را كسب مي‌كنند، به ترتيب، استفاده از روش‌هاي پرداخت نسبتي، مبلغ كلي و كاهشي پيشنهاد مي‌گردد. نتيجه‌گيري: ايجاد انگيزه اقتصادي هدفمند براي توزيع مبتني بر نياز نيروهاي متخصص در بخش سلامت، دغدغه‌اي بوده است كه مدل پيشنهادي در اين مطالعه مي‌تواند تا حدودي آن را رفع نمايد. لذا بررسي بيشتر اين مدل و ايجاد الزامات قانوني و سيستم اطلاعاتي مناسب براي بهره‌مندي بيشتر از نتايج آن پيشنهاد مي‌گردد.

Introduction: Distribution of professional human resources in health sector is an important issue. This study aimed to propose an appropriate need-based model in order to apply in distribution of professional human resources. Methods: In this descriptive study, using four selected criteria in the field of professional human resources distribution, four levels of need to professional human resources in each region were determined. Using the benchmarking of four tax systems, appropriate payment methods for each level were proposed. Results: The best method of payment for the first level, in which most professional human resources are needed, was progressive method. For the second, third, and fourth levels that have respectively lower scores, proportion, per capita, and regressive methods were recommended. Conclusion: Creating a purposive economic incentive for need-based distribution of professional human resources in the health sector is a main challenge. Our proposed model in this study could partly solve the problem. Further studies on this model, creating legal requirements, and using appropriate information systems are recommended to take more advantages of this model.