بررسي رابطه جامعه‌پذيري سازماني و بهره‌وري كاركنان در بيمارستان‌هاي منتخب اصفهان

Relationship between Organizational Socialization and Staff Productivity in Selected Hospitals in Isfahan

مقدمه: در صورتي كه بهره‌وري با فرهنگ و جامعه سازماني هم‌راستا باشد، گوهر سازماني است كه مي‌تواند پايداري و بقاي سازمان‌ها را تضمين كند و مكانيزمي براي كسب مزيت رقابتي باشد. از طرفي مسأله جامعه‌پذيري و تأثير آن بر بهره‌وري درمقايسه با مفاهيم فرهنگ عمومي و فرهنگ سازماني كمتر مورد توجه قرار گرفته است. اين مقاله رابطه اين دو متغير را در بين دو گروه از كاركنان در بيمارستان‌هاي منتخب استان اصفهان سنجيده است. روش كـار: اين مطالعه توصيفي- تحليلي/ همبستگي است. جامعه مورد مطالعه، پرستاران و كاركنان پشتيباني بودند كه به صورت تصادفي ساده از بين بيمارستان‌هاي دولتي آموزشي كاشاني، دولتي غيرآموزشي عيسي بن مريم، خيريه حجتيه و خصوصي سعدي در استان اصفهان انتخاب شدند. براي تعيين ميزان جامعه‌پذيري، از پرسشنامه بيگلياردي و براي سنجش بهره‌وري كاركنان از پرسشنامه بهره‌وري بر اساس مدل گلد اسميت استفاده شد. روايي و پايايي پرسشنامه‌ها توسط صاحب‌نظران و آلفاي كرونباخ (85%) مورد تأييد قرار گرفت و تعداد افراد مورد مطالعه بر اساس فرمول نمونه‌گيري، 250 نفر محاسبه گرديد. يافته‌ها: بين جامعه‌پذيري و بهره‌وري ارتباط معناداري (0.05 > p ) وجود داشت كه اين ارتباط به طور ميانگين به صورت مستقيم (0.65) بود. از طرفي عواملي چون سن، جنس، پست سازماني، سابقه استخدام و نوع استخدام، به استثناي بيمارستان سعدي، بر جامعه‌پذيري و بهره‌وري كاركنان تأثير معناداري نداشتند. نتيجه‌گيري: با توجه به اين كه بهره‌وري كاركنان در ميزان دستيابي بيمارستان به اهداف تأثيرگذار است، نمي‌توان از عواملي كه در افزايش يا كاهش آن نقش مهمي ايفا مي‌كنند چشم‌پوشي كرد. از جمله اين عوامل، جامعه‌پذيري سازماني كاركنان مي‌باشد كه در اين مطالعه تأثير آن بر بهره‌وري تأييد شده است.

Introduction: Productivity in concordance with culture and socialization can ensure stableness and survival of organizations and would be a mechanism for taking the competitive advantages. This study aimed to assess the relationship between organizational socialization and staff productivity among two groups of employees in selected hospitals in Isfahan. Methods: This was a descriptive-analytical/correlation study. The study participants (n=250) were selected through systematic random sampling from three hospitals including an educational public hospital, two private hospitals, and a charity hospital. Data were collected using Biligard's socialization questionnaire and Gold Smith's employee productivity questionnaire. The validity and reliability of the questionnaires were confirmed using experts opinion and the Alpha Cronbach (85%). Results: There was a significant direct relationship between the organizational socialization and staff productivity (p<0.01). Age, gender, work position, and duration and type of employment had no significant relationship with socialization and productivity in all hospitals except for the private hospital. Conclusion: Considering the effect of staff productivity on goal achievements in hospitals, influencing factors on productivity should carefully be considered. The organizational socialization is among those factors that our study showed its effect on productivity.