پديد آورندگان :
صلحي، مهناز دانشگاه علوم پزشكي ايران - تهران - دانشكده بهداشت - گروه خدمات بهداشتيو آموزش بهداشت , حضرتي، صادق دانشگاه علوم پزشكي اردبيل - دانشكده بهداشت - گروه بهداشت حرفه اي , نژاد دادگر، نازيلا دانشگاه علوم پزشكي ايران - تهران - دانشكده بهداشت
كليدواژه :
مطالعه توصيفي- تحليلي , خودمراقبتي , ديابت مليتوس , آموزش بهداشت
چكيده فارسي :
مقدمه و هدف: ديابت يكي از شايعترين بيماريهاي غيرواگير با عوارض قابل توجه است. يكي از عوامل كنترل عوارض بيماري ديابت، مشاركت بيمار در فرايند درمان است، اين مشاركت يك فاكتور اثرگذار در بهبود كيفيت زندگي بيماران و اثربخشي درمان است. هدف اين مطالعه تحليل رفتارهاي خودمراقبتي و عوامل مرتبط با آن در بيماران ديابتي است.
مواد و روش ها: اين مطالعه مقطعي توصيفي–تحليلي روي 129 بيمار مراجعه كننده به مركز ديابت شهر اردبيل در سال 95 با استفاده از روش سرشماري انجام شد. اطلاعات با استفاده از فرم مشخصات و پرسشنامه استانداردSDSCA كه وضعيت خودمراقبتي بيماران را در طي هفت روز گذشته ارزيابي مي كند جمع آوري شد. تجزيه و تحليل داده ها از طريق نرم افزار 16SPSS و آزمونهاي آماري تي تست، آزمون كاي دو و ضريب همبستگي انجام شد. سطح معني داري 5 درصد در نظر گرفته شد.
يافته ها: از مجموع 129 بيمار ديابتي شركت كننده در مطالعه 64 نفر مرد(49/6 درصد) و 65 نفر 50/4 درصد) زن بودند. ميانگين سني آنها 56/82 سال بود و 56 /63درصد بيماران علاوه بر ديابت حداقل به يك بيماري هاي مزمن ديگر نيز مبتلا بودند. نمره خودمراقبتي 46/5 درصد بيماران شركت كننده در مطالعه متوسط بود. رفتار خودمراقبتي با ميزان در آمد، سن و تاهل ارتباط معني داري داشت. بين برخي اجزاي خودمراقبتي (شامل كنترل منظم قند خون، رعايت رژيم غذايي، مصرف دارو و مراقبت روزانه پاها) ارتباط معني داري وجود داشت.
بحث و نتيجه گيري: با توجه به اينكه وضعيت خودمراقبتي اكثر بيماران ديابتي متوسط بود. انجام مداخلات آموزشي منظم، هدفمند و مبتني بر مدل به منظور شناسايي موانع رفتاري و ارتقاي مولفه هاي خودمراقبتي پيشنهاد مي شود.
چكيده لاتين :
Introduction: Diabetes is one of the most common and no communicable diseases associated
with major complications. Patient participation in the process of therapy is one of the effective
factorsin controlling the diabetes complications, as well as improving their quality of life
and treatment efficacy. This study aimed to analyzethe self-care behaviors and their related
factorsin patients with type II diabetes.
Materials and Methods: This descriptive, analytical, and cross-sectional cohort study was
conducted by census method on 129 patients withtype II diabetes referred to the Ardabil
Diabetic Clinic, Ardabil, Iran, during 2016. Data were collectedusinga demographic form and
Summary of Diabetes Self Care Activities (SDSCA) scale, which determines the self-care
behaviors during thepast week. To analyze the data, Pearson correlation tests, Chi-squared, and
t-test were run in SPSS, version 16.
Results: In this study, out of the 129 included diabetic patients, 64(49.6%) and 65(50.4%)
subjects were male and female, respectively. Their mean age was 56.82 years and 63.56% of
them were affected by at least one other chronic disease. The self-care score of 46.5% of the
patients was reported to beaverage. The self-care behaviors were significantly correlated with
the level of income (p=0/001), age (p=0/004), and marital status (p=0/001). Moreover, there
was a significant correlation between several self-care components (e.g.,regular blood glucose
monitoring, diet and medicationcompliance, and foot care).
Conclusion: Given the fact that the majority of thediabetic patients had an average score of
self-care,regular, purposeful, and model-based educational interventions are recommended to
identify behavioral barriers and promote self-care.
