عنوان به زبان ديگر :
Evaluation of Self-efficacy in Diabetic Patients Referring to Babol Healthcare Center, Iran, in 2016
پديد آورندگان :
محسني پويا، حسين دانشگاه علوم پزشكي مازندران - مركز تحقيقات قلب و عروق , نقيبي، ابوالحسن دانشگاه علوم پزشكي مازندران - دانشكده بهداشت - مركز تحقيقات علوم بهداشتي , محمدي - طاهري دانشگاه علوم پزشكي مازندران - كميته تحقيقات دانشجويي
چكيده فارسي :
مقدمه و هدف: بيماري ديابت يك بيماري خود مديريتي است. خودكارآمدي هم يك فاكتور ضروري براي تأثير گذاري بر رفتارهاي خود مراقبتي در بيماران ديابتي به شمار مي رود. بيماراني كه خود كارآمدي بهتري دارند مراقبت از خود را، بهتر مديريت مي كنند. لذا اين مطالعه با هدف تعيين ميزان خودكارآمدي بيماران ديابتي مراجعه كننده به مركز بهداشتي درماني شهرستان بابل در سال 1395 انجام شد.
مواد روشها: اين مطالعه مقطعي، بر روي 220 بيمار ديابتي مراجعه‌كننده به مركز بهداشتي درماني روستايي سياه كلا شهر بابل كه به صورت نمونه گيري آسان وارد تحقيق شدند، انجام شد. جهت جمع آوري اطلاعات از پرسشنامه خودكارآمدي در مديريت ديابت استفاده شد كه به روش مصاحبه با بيماران تكميل گرديد. داده‌هاي جمع‌آوري شده با استفاده از نرم‌افرار آماريSPSS22 و آزمون هاي تي تست مستقل و آناليز واريانس استفاده شد و در سطح معني‌داري 05/0 مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت.
يافته ها: ميانگين و انحراف معيار سن شركت كنندگان 11/48±56/75 سال بود. ميانگين و انحراف معيار نمره خودكارآمدي كل بيماران9/61±52/64 است. براساس آزمون ANOVA و t.test بين خودكارآمدي و متغيرهاي سن (001/0=p)، جنس ( 002/0=p)، سطح تحصيلات (0/001=p)، شغل (0/001=p)، وضعيت تاهل( 0/047=p)، شاخص توده بدني( 0/029=p)، نوع ديابت( 0/001=p)، ورزش( 0/001=p) و رژيم غذايي ( 0/002=p) ارتباط آماري معني داري وجود داشت. همچنين ميانگين نمره خودكارآمدي در مردان، سطوح تحصيلي بالاتر و نيز در افراد كارمند و مجرد بيشتر بود.
بحث و نتيجه گيري: نتايج مطالعه حاضر نشان داد كه ميزان خودكارآمدي در بين شركت كنندگان در سطح متوسطي قراردارد. لذا با توجه به اين كه خودكارآمدي به عنوان مهم ترين عامل تعيين كننده رفتارهاي خود مراقبتي در اشخاص ديابتي از اهميت زيادي برخوردار است، ضرورت تقويت آن احساس مي شود و بايد در برنامه هاي آموزشي بر آن تأكيد گردد.
چكيده لاتين :
Introduction: Diabetes mellitus is a disease, which requires self-management. Self-efficacy is an
essential factor for affecting self-care behaviors in diabetic patients. The patients who enjoy higher
self-efficacy can better manage their care. Regarding this, the aim of the current study was to
determine the level of self-efficacy in the diabetic patients referring to a healthcare center in Babol,
Iran, in 2016..
Materials and Methods: This cross-sectional study was conducted on 220 diabetic patients
referring to the Siahkola Rural Healthcare Center in Babol. The study population was selected by
simple random sampling method. Data collection was performed using the Diabetes Management
Self-Efficacy Scale that was filled out through the implementation of interviews with patients. The
data were analyzed in SPSS (version 22) using the independent t-test and ANOVA at the
significance level of 0.05.
Results: The mean age of the participants was 56.75±11.48 years. In addition, the patients had the
mean self-efficacy of 52.64±9.61. Based on the results of the ANOVA and t-test, self-efficacy
showed a significant relationship with the age (P=0.001), gender (P=0.002), level of education
(P=0.001), occupation (P=0.001), marital status (P=0.047), body mass index (P=0.029), type of
diabetes (P=0.001), sports (P=0.001), and diet (P=0.002). Moreover, the males, those with higher
education levels, employees, and single people had a higher mean self-efficacy score.
Conclusion: As the findings indicated, self-efficacy was at a moderate level among the participants.
Therefore, given the significance of self-efficacy as the most important determinant of self-care
behaviors among the diabetic patients, this construct should be promoted and emphasized in
educational programs.
