بررسي ارتباط عوامل تاثير گذار با حداكثر اكسيژن مصرفي (VO2max) كارگران معدني در اصفهان

Factors Affecting the Maximum Aerobic Capacity of Mine Workers in Isfahan, Iran

مقدمه: اندازه‌گيري بيشترين ظرفيت هوازي (VO2max) در ايجاد تناسب فيزيولوژيك بين كارگر و كار اهميت دارد. بدين ترتيب، علاوه بر حفظ تندرستي و توانايي جسمي، ميزان توليد و بهره‌وري نيز بيشتر خواهد شد. مطالعه حاضر با هدف برآورد ظرفيت هوازي و تعيين عوامل مؤثر بر آن در كارگران معدن انجام شد. از آن‌جايي كه برآورد حداكثر ظرفيت هوازي كارگران معدن در ايران براي اولين بار در اين مطالعه انجام گرديد، ثبت اين داده‌ها در بانك اطلاعات داده‌هاي كشوري بسيار مفيد خواهد بود. روش‌ها: در مطالعه مقطعي حاضر، 85 نفر از كارگران يك معدن زيرزميني در استان اصفهان مورد بررسي قرار گرفتند و اطلاعات دموگرافيك و شاخص‌هاي قد، وزن، شاخص توده بدني (Body mass index يا BMI) و ضربان قلب آنان اندازه‌گيري و ثبت گرديد. ميزان VO2max نيز بر اساس نموگرام Astrand و با استفاده از دوچرخه ارگومتر محاسبه شد. در نهايت، ارتباط متغيرهاي ثبت شده با ظرفيت هوازي با استفاده از آزمون‌هاي Independent t و آناليز رگرسيون در نرم‌افزار SPSS مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. يافته‌ها: ميانگين ظرفيت هوازي در كارگران 0/86 ± 4/22 ليتر در دقيقه به دست آمد. نتايج حاصل از آناليز رگرسيون نشان داد كه بين ظرفيت هوازي با BMI، سن و سابقه كاري ارتباط معني‌داري وجود نداشت. همچنين، بر اساس نتايج آزمون t، بين ظرفيت هوازي با سيگار كشيدن (0/036 = P) و ورزش كردن (0/001 > P) رابطه معني‌داري مشاهده شد. نتيجه‌گيري: نتايج مطالعه نشان داد كه BMI شاخص مناسبي براي پيش‌بيني حداكثر اكسيژن مصرفي و به دنبال آن برآورد ظرفيت انجام كار فيزيكي نيست. همچنين، نتايج بيان مي‌كند كه انجام فعاليت منظم ورزشي و عدم استعمال دخانيات، تأثير بسزايي بر حداكثر اكسيژن مصرفي كارگران معدن دارد.

Background: Measurement of the maximum aerobic capacity (VO2-max) is important in creating physiological compatibility between the job and worker. This compatibility, in addition to maintaining health and physical capacity, may cause to increase production and productivity. The purposes of this study were to estimate aerobic capacity and determine factors affecting it. Since the estimation of VO2-max has not been previously performed in Iran, these data can be recorded in the National Data Bank. Methods: In this cross-sectional study, 85 workers of an underground mine in the province of Isfahan, Iran, participated. Their demographic data were recorded, and parameters of height, weight, BMI, and heart rate were measured. VO2-max was estimated using an ergometer bicycle and Astrand nomogram. Finally, the relationships between VO2-max and the measured parameters were analyzed using t-test and regression analysis in SPSS software. Findings: The mean aerobic capacity in workers was 4.22 ± 0.86 liters per minute. Results showed that there was no significant relationship between aerobic capacity and BMI, age, and work experience. However, t-test showed significant relationships between VO2-max and smoking (P = 0.036), and exercise (P < 0.001). Conclusion: This study showed that BMI is not an appropriate index for predicting VO2-max, and thus, physical work capacity. Results showed that regular exercise and lack of smoking has a great effect on maximum oxygen consumption.