پديد آورندگان :
انصاري، فاطمه دانشگاه علوم پزشكي اصفهان , جهانمرد، الهام دانشگاه علوم پزشكي اصفهان , اسفندياري، زهرا دانشگاه علوم پزشكي اصفهان - واحد تحقيق و توسعه
چكيده فارسي :
مقدمه: آفت كش ها نوعي از تركيبات شيميايي هستند كه جهت كنترل يا حذف آفات در سبزيجات به كار مي روند. هدف از انجام مطالعه حاضر، ارزيابي ميزان سموم آفت كش در نمونه هاي خيار مورد استفاده در واحدهاي توليد سالاد شهر اصفهان بود.
روش ها: در اين پژوهش، 22 نمونه خيار از سه واحد توليد سالاد شهر اصفهان نمونه برداري شد و اندازه گيري هم زمان 16 سم آفت كش مجاز در استاندارد ملي ايران شامل «بروموپروپيلات، پرمترين، پريميكارب، تتراديفون، دلتامترين، ديازينون، دي كلرووس، ديمتوات، فاموكسادون، فنازاكوئين، فن پروپاترين، كارباريل، كلرپيريفوس، كلروتالونيل، مالاتيون و متالاكسيل» با استفاده از دستگاه كروماتوگرافي گازي- اسپكترومتري جرمي (Gas chromatography-mass spectrometry يا GC-MS) صورت پذيرفت.
يافته ها: در مطالعه حاضر، بازيافت مطلوب در روش مورد استفاده جهت تشخيص آفت كش ها معادل 119-86 درصد و انحراف معيار نسبي كمتر از 20.22 بود. حد تشخيص روش (Limit of Detection يا LoD) و حد تشخيص كمي سازي (Limit of Quantification يا LoQ) به ترتيب در فاصله مقداري 14/91-3/54 و 49/92-11/81 ميكروگرم بر كيلوگرم بود. در 6 نمونه از 22 نمونه خيار مورد بررسي (27 درصد)، آفت كش هاي دي كلرووس و كلرپيريفوس بالاتر از مرز حداكثر بيشينه مانده (Maximum Residue Levels يا MRLs) تعيين شده در استاندارد ملي ايران مشاهده شد كه به ترتيب در فاصله غلظتي 188/75-95/00 و 771-230 ميكروگرم بر كيلوگرم شناسايي گرديد. مقدار دو آفت كش ديمتوات و متالاكسيل در همه نمونه ها در مقدار كمتر از MRLs بود و آلودگي به ديگر سموم نيز در نمونه ها مشاهده نشد.
نتيجه گيري: آفت كش هاي دي كلرووس و كلرپيريفوس در يك سوم از نمونه هاي خيار مورد بررسي با مقدار بيش از MRLs تعيين شده در استاندارد ملي ايران شناسايي گرديد. با توجه به اهميت استفاده از سبزيجات در سبد غذايي روزانه جامعه و همچنين، تاثيرات نامطلوب سموم آفت كش بر سلامت جامعه، پايش منظم اين گروه از تركيبات شيميايي در سبزيجات ضروري به نظر مي رسد. بنابراين، پيشنهاد مي شود برنامه ريزي لازم در خصوص پايش سموم آفت كش در ارگان هاي نظارتي و متولي سلامت صورت پذيرد.
چكيده لاتين :
Background: Pesticides are a group of chemical compounds which are used in vegetables to control or remove some
pests. The purpose of this study was to evaluate the quantity of some pesticides in cucumbers used in salad
production plants.
Methods: In this study, 22 cucumber samples were collected from 3 salad production plants in Isfahan City, Iran.
Simultaneous determination of 16 permitted pesticides defined in Iranian national standard including
bromopropylate, permethrin, pirimicarb, tetradifone, deltamethrin, diazinon, dichlorvos, dimethoate, famoxadone,
fenazaquine, fenpropathrin, carbaryl, chlorpyrifos, chlorothalonil, malathion and metalaxyl were determined via gas
chromatography-mass spectrometry.
Findings: This procedure showed satisfactory recovery (86-119 percent) with relative standard deviation (RSD) of
≤ 20.22%. The limits of detection (LOD) and limits of quantification (LOQ) were between 3.54-14.91 and
11.81-49.92 mg/l, respectively. Dichlorvos and chlorpyrifos detected over than maximum residue limits (MRLs) defined in
Iranian national standard in 6 out of 22 cucumber samples (27%) in the range of 95-188.75 and 230-771 μg/kg,
respectively. Dimethoate and metalaxyl were detected less than maximum residue limits in national standard in all
samples. Contamination with other pesticides was not observed in the samples.
Conclusion: Pesticides including dichlorvos and chlorpyrifos were found in one third of cucumber samples of current
study. Regarding the importance of vegetables consumption as well as the adverse effects of pesticides on human health, it
is necessary to perform and manage the routine monitoring of pesticides in supervision organizations.
