بررسي راهكارهاي ايجاد تعادل بين محيط كار و زندگي (مورد مطالعه كاركنان دانشگاه علوم انتظامي امين)

زمينه و هدف: هدف از انجام اين تحقيق بررسي راهكارهاي ايجاد تعادل بين محيط كار و زندگي است. همچنين ارائه راهكارهاي سازماني، فردي و خانوادگي مناسب كه در ايجاد تعادل بين محيط كار و زندگي كاركنان دانشگاه علوم انتظامي امين نقش مؤثري دارد،از ديگر اهداف اين تحقيق به شمار مي‌آيد. روش‌شناسي: روش اين پژوهش روش زمينه‌يابي يا پيمايشي و نوع پژوهش كاربردي است. جامعه آماري پژوهش حاضر شامل كليه كاركنان دانشگاه علوم انتظامي امين (در سه طيف افسر‌‌ ارشد و كارمند همطراز، افسر‌جزء و كارمندان همطراز درجه‌دار و كارمندان همطراز) مشغول به فعاليت در سال 1392 مي‌باشد. از جامعه آماري مذكور با استفاده از جدول مورگان تعداد 257 نفر انتخاب گرديدند. روش نمونه‌گيري در اين پژوهش از طريق روش نمونه‌گيري تصادفي سيستماتيك يا منظم انجام شد. ابزارهاي گردآوري داده‌ها در اين پژوهش پرسشنامه محقق ساخته است كه روايي آن از طريق خبرگان و پايايي آن (0.94) از طريق آلفاي كرونباخ برآورده شده است. يافته‌ها: يافته‌هاي اين تحقيق بيانگر آن بود كه بين ميزان تأثير راهكارهاي سازماني با راهكارهاي خانوادگي و فردي بر تعادل بين محيط كار و زندگي كاركنان دانشگاه علوم انتظامي امين تفاوت معنادار وجود دارد كه با استفاده از آزمون آماري ملاحظه مي‌شود. نتيجه‌گيري: برابر نتايج به دست آمده از اين تحقيق، بين نمرات راهكارهاي سازماني با ميانگين نمرات راهكارهاي خانوادگي و فردي بر ايجاد تعادل بين محيط كار و خانواده كاركنان، تفاوت معنادار وجود دارد كه با استفاده از آزمون تعقيبي توكي مشخص شد راهكارهاي خانوادگي و فردي در ايجاد تعادل بين محيط كار و زندگي، مؤثرتر از راهكارهاي سازماني مي‌باشد.