بررسي تأثير انسان محوري بر عملكرد پليس

زمينه و هدف: امروزه نيروي انساني به عنوان بزرگ‌ترين سرمايه يك سازمان است و پايه و اساس نيروي انتظامي جمهوري اسلامي ايران را تشكيل مي‌دهد، از همين رو اگر ارزشيابي درستي صورت نگيرد، آن‌ها قادر نخواهند بود، سطح نظم و امنيت در جامعه را به حدي برسانند كه مردم بتوانند از نظر اجتماعي و اقتصادي زندگي امن و مولد داشته باشند. از طرفي ماهيت پليس، اهميت نيروي انساني پليس را دوچندان مي‌كند، به طوري كه عملكرد پليس با رفتار و كارآمدي كاركنان آن ارتباطي مستقيم دارد. در اين تحقيق توجه به كاركنان به عنوان يكي از اركان عملكرد پليس در قالب انسان‌محوري مورد بررسي قرار گرفته و تأثير آن بر مؤلفه‌هاي چندگانه عملكرد پليس تجزيه و تحليل شده است. چهار مؤلفه انسان‌محوري در اين تحقيق عبارتند از؛ آموزش، انگيزش، مراقبت و سبك رهبري و پنج مؤلفه عملكرد پليس عبارتند از؛ تحقق مأموريت، سرمايه فيزيكي، سرمايه انساني، سرمايه اجتماعي و سرمايه ساختاري. روش: اين تحقيق از اين حيث در گروه تحقيقات توصيفي-پيمايشي-مقطعي قرار مي‌گيرد و از نوع كاربردي است؛ داده‌ها از طريق پرسشنامه جمع‌آوري و براي نمونه‌گيري، جامعه به دو بخش فرماندهان انتظامي و خبرگان ستادي تقسيم شده است. از 75 خبره ستادي و از 181 فرمانده انتظامي طبق جدول رجسي و مورگان (1970) كه معادل با فرمول كوكران با خطاي 05/0 است، اندازه نمونه به ترتيب برابر با 63 نفر و 123 نفر در نظر گرفته شد. به منظور اندازه گيري مؤلفه هاي انسان محوري و عملكرد پليس پرسشنامه‌اي طراحي كه در نهايت 186 پرسشنامه جمع‌آوري و روائي و پايائي آن مورد تائيد قرار گرفت. يافته ها‌: بر اساس نتايج به دست آمده از برازش مدل تحقيق نتايج آزمون به اين شرح به‌دست آمد؛ در سطح اطمينان 99 درصد انسان محوري بر عملكرد كاركنان تأثير مثبت و معنادار داشته است. در سطح اطمينان 95 درصد سبك رهبري به عنوان يكي از ابعاد انسان محوري بر عملكرد كاركنان تأثير مثبت و معنادار داشته است و در سطح اطمينان 99 درصد آموزش به عنوان يكي از ابعاد انسان محوري بر عملكرد كاركنان تأثير مثبت و معنادار داشته است و در سطح اطمينان 99 درصد مراقبت به عنوان يكي از ابعاد انسان محوري بر عملكرد كاركنان تأثير مثبت و معنادار داشته است نتيجه گيري: نتايج تحقيق نشان مي‌دهد كه انسان‌محوري بر روي عملكرد پليس تأثير معنادار و قابل توجهي دارد. از مؤلفه‌هاي انسان‌محوري مراقبت بيشترين اهميت را دارد و آموزش، سبك رهبري و انگيزش به ترتيب در رتبه‌هاي بعدي قرار دارند، به طوري كه بخش زيادي از بهبود عملكرد را مي‌توان متأثر از بهبود مراقبت و خود كنترلي دانست.