ارزيابي حساسيت دارويي وريكونازول و ايتراكونازول نسبت به 90 ايزوله محيطي و باليني آسپرژيلوس فلاووس

Antifungal Susceptibility Testing of 90 Clinical and Environmental Isolates of Aspergillus flavus to Voriconazole and Itraconazole

سابقه و هدف: آسپرژيلوزيس تهاجمي بيماري شديد و كشنده‌اي مي‌باشد كه غالباً در افراد مبتلا به ضعف ايمني اتفاق مي‌افتد. آسپرژيلوس فلاووس به عنوان دومين عامل اصلي آسپرژيلوزيس تهاجمي بعد از آ. فوميگاتوس محسوب مي‌شود. از آن‌جايي‌كه اطلاعات محدودي در رابطه با حساسيت دارويي آسپرژيلوس فلاووس به تري آزول‌ها در ايران وجود دارد، هدف از مطالعه حاضر ارزيابي حساسيت ايزوله‌هاي آ.فلاووس به دست آمده از نمونه‌هاي باليني و محيطي به داروهاي ضد قارچي وريكونازول و ايتراكونازول بوده است. مواد و روش‌ها: در اين مطالعه تجربي 400 نمونه بالينيو محيطي از سه استان مازندران، تهران و مشهد جمع‌آوري شد. ايزوله‌هاي آسپرژيلوس فلاووس با بررسي مولكولي (PCR و سكوانسينگ) به صورت قطعي شناسايي شدند. در مرحله بعد حساسيت اين ايزوله‌هاي به دست آمده به دو داروي ضد قارچي ايتراكونازول و وريكونازول با روش CLSI (M38A2) مورد ارزيابي قرار گرفت. يافته‌ها: 90 ايزوله آ. فلاووس (30 مورد نمونه باليني و 60 مورد نمونه محيطي) به دست آمد. همه ايزوله‌هاي مورد بررسي MIC<1 را نشان دادند به جز دو مورد از نمونه‌هاي محيطي كه MIC آن‌ها µg/ml2 بود. MIC90 ايزوله‌ها براي وريكونازول و ايتراكونازول به ترتيب µg/ml 5/0، µg/ml 5/0 و MIC50 ايزوله‌ها براي اين دو دارو به ترتيب µg/ml 25/0، µg/ml 25/0 به دست آمد. استنتاج: با مقايسه cutoff اپيدميولوژيكي تعيين شده براي آسپرژيلوس فلاووس، نتايج مطالعه حاضر نشان از بروز مقاومت احتمالي در دو گونه جدا شده از محيط در برابر ايتراكونازول مي‌باشد كه مي‌تواند هشداري براي بروز مقاومت جدي در ايزوله‌هاي گزارش شده از ايران باشد.

Background and purpose: Invasive aspergillosis (IA) is a leading cause of morbidity and mortality in patients with decreased immune status. Aspergillus flavus is the second most common species causing invasive aspergillosis after A. fumigatus. According to limited information on the antifungal susceptibility test against A. flavus in Iran, in this study we aimed at evaluating the antifungal susceptibility of two antifungal agents including itraconazole and voriconazole against clinical and environmental isolates of A. flavus. Materials and methods: Four hundred clinical and environmental samples were collected from Mazandaran, Tehran and Khorasan Razavi provinces. The identification of A. flavus isolates were confirmed by sequencing of β-tubulin gene. The MICs of itraconazole and voriconazole for all isolates of A. flavus were determined by the guidelines proposed by Clinical and Laboratory Standards Institute (CLSI) M38-A2 for filamentous fungi. Results: Ninety isolates of A. flavus were identified from clinical (n=30) and environmental (n=60) samples. MIC results of all A. flavus isolates showed susceptibility to antifungal agents, except for two environmental isolates that demonstrated MIC= 2 μg/ml for itraconazole. MIC 50, MIC90 and Geometric mean of itraconazole for A. flavus isolates were 0.25, 0.5, and 0.21 μg/ml, respectively. The MIC50, MIC90 and Geometric mean of voriconazole were 0.25, 0.5 and 0.27 μg/ml, respectively. Conclusion: In comparison to determined epidemiological cutoff value of A. flavus, our data have shown a probable resistance in two isolates of A. flavus against itraconazole which draws attention on emergence of full resistance A. flavus isolates from Iran.