شماره ركورد :
1076293
عنوان مقاله :
مطالعه اثر محافظتي ديواره سلولي مخمر ساكارومايسس سرويزيه (Saccharomyces cerevisiae) غني شده با سلنيوم بر روي توان باروري آزمايشگاهي در رت‌هاي نر بالغ تحت استرس بي‌حركتي مزمن
عنوان به زبان ديگر :
Protective Effect of Selenium-enriched Saccharomyces cerevisiae Cell Wall on In Vitro Fertilization in Adult Male Rats under Chronic Immobilization Stress
پديد آورندگان :
يوسفي، ساناز دانشگاه اروميه - دانشكده علوم , نجفي، غلامرضا دانشگاه اروميه - دانشكده دامپزشكي - گروه آناتومي وجنين شناسي , جاتي، وحيد دانشگاه اروميه - دانشكده علوم - گروه زيست شناسي , توكمه چي، امير دانشگاه اروميه - دانشكده دامپزشكي - گروه ميكروبيلوژي
تعداد صفحه :
13
از صفحه :
183
تا صفحه :
195
كليدواژه :
استرس , ساكارومايسس سرويزيه , سلنيوم , لقاح آزمايشگاهي
چكيده فارسي :
سابقه و هدف: استرس يكي از عوامل تعيين‌كننده در ناباروري مي‌باشد، كه مي‌تواند باعث اختلال در اسپرماتوژنز،كاهش اسپرماتوزوآ و عدم لقاح شود. با توجه به اختلالات ناباروري ناشي از استرس بي‌حركتي، هدف از اين مطالعه اثرات محافطتي ديواره سلولي مخمر ساكارومايسس سرويزيه غني شده با سلنيوم، به‌عنوان آنتي‌اكسيدان، بر روي توان باروري آزمايشگاهي متعاقب استرس بي‌حركتي مزمن در رت‌هاي نر بالغ مي‌‌باشد. مواد و روش‌ها: در اين مطالعه تجربي، 32 رت نر بالغ به 4 گروه 8 تايي كنترل، استرس، استرس به همراه ديواره مخمر (ساكارومايسس سرويزيه) غني شده با سلنيوم (SECW) و گروه SECW بدون القاء استرس تقسيم‌بندي شدند. استرس بي‌حركتي با قرار دادن حيوانات در داخل دستگاه رست رينر روزي 2 ساعت به مدت 42 روز القاء شد. SECW با تراكم CFU/ml 108×5 و دوز 286µg/gr به ‌صورت گاواژ تا 42 روز تجويز شد. سپس نمونه‌هاي اسپرم براي لقاح داخل آزمايشگاهي استفاده شده و ميزان مالون دي آلدئيد (MDA) بيضه تمامي گروه‌ها مورد ارزيابي قرار گرفت. يافته‌ها: استرس بي‌حركتي در مقايسه با گروه كنترل به شكل معني‌داري (p<0/05). باعث كاهش درصد زيگوت، جنين‌هاي دو سلولي، بلاستوسيست و هچ شده و افزايش سطح MDA شد. تجويز SECW به همراه استرس تمامي پارامترهاي مرتبط با لقاح و رشد جنين‌ها را نسبت به گروه استرس افزايش داد كه اين افزايش به جز درصد زيگوت معني‌دار (p<0/05). بوده است. هم‌چنين، تجويز SECW به همراه استرس، سطح MDA بافتي را در مقايسه با گروه استرس كاهش داد (p<0/05). استنتاج: با توجه به اثرات تخريبي استرس بي‌حركتي بر توان باروري، SECW به سبب دارا بودن تركيبات آنتي‌اكسيداني و قابليت مهار راديكال‌هاي آزاد اكسيژن، مي‌تواند موجب افزايش لقاح و توان باروري شود.
چكيده لاتين :
Background and purpose: Stress is one of the decisive factors in infertility, which can interfere with spermatogenesis and reduce spermatozoa. Considering the immobilization stress-induced infertility disorders, this study aimed at examining the protective effect of selenium yeast cell wall (as an antioxidant) on in vitro fertilizing ability following immobilization stress in adult male rats . Materials and methods: In an experimental study, 32 male adult rats were divided into 4 groups (n= 8 per group) including controls, stress, stress + cell wall of yeast (Saccharomyces cerevisiae) enriched with selenium (SECW) and a SECW group without inducing stress. To induce stress, the rats were immobilized in restraint device for 42 days 2hrs per day. The SECW (5×10 8 CFU/ml) +268µg/gr SE were orally administrated for 42 days. Afterwards, the sperm samples were collected for in-vitro fertilization (IVF). Moreover, malondialdehyde (MDA) concentration in testicular tissue was assessed in all groups. Results: Immobilization stress significantly reduced the percentage of zygote, two-cell embryos, blastocyst, hatched embryos and increased MDA levels compared to the control group (P <0.05). In the SECW+stress all parameters of fertilization and embryos development increased significantly (P <0.05) except the percentage of zygote compared to the stress group. Administration of SECW+ stress, significantly decreased the level of MDA tissue compared to the stress group (P <0.05) . Conclusion: Immobilization stress was proved to have harmful effects on fertility, therefore, SECW that has antioxidant compounds could inhibit oxygen free radicals thereby, increasing fertilization and fertility potential.
سال انتشار :
1394
عنوان نشريه :
مجله دانشگاه علوم پزشكي مازندران
فايل PDF :
7661343
عنوان نشريه :
مجله دانشگاه علوم پزشكي مازندران
لينک به اين مدرک :
بازگشت