پديد آورندگان :
رضائي مقدم، فريد دانشگاه علوم پزشكي آجا - دانشكده پزشكي , روضاتي، زهره دانشگاه علوم پزشكي آجا - دانشكده پزشكي , دادارخواه، افسانه دانشگاه علوم پزشكي آجا - دانشكده پزشكي , آزما، كامران دانشگاه علوم پزشكي آجا - دانشكده پزشكي , عزيزي، سيروس دانشگاه علوم پزشكي آجا - دانشكده پزشكي
كليدواژه :
سندرم درد ميوفاشيال , تحريك جريان مستقيم مغزي , گردن , كورتكس حركتي
چكيده فارسي :
مقدمه: سندرم درد ميوفاشيال از رايج‌ترين دردهاي غيرمفصلي اسكلتي-عضلاني است. طبق تحقيقات تحريك قشرحركتي مغز در كاهش درد بيماران مقاوم به درمان مؤثر است. تحريك جريان مستقيم مغزي (tDCS) يكي از روش‌هاي درماني غيرتهاجمي است. هدف مطالعه حاضر، بررسي تأثير tDCS بر درمان بيماران مبتلا به دردهاي ميوفاشيال گردني است.
روش بررسي: در اين مطالعه كارآزمايي باليني تصادفي، بيماران با روش تصادفي آسان انتخاب و در دو گروه قرار گرفتند. گروه اول، درمان استاندارد همراه با tDCS در قشر حركتي M1 به مدت ده جلسه و گروه شاهد ده جلسه درمان همراه با Sham_tDCS دريافت نمودند. قبل و بعد از جلسات درماني و پس از 4 و 8 هفته شدت درد با مقياس تطابق بينايي (VAS) آستانه درد فشاري، محدوده حركتي گردن و شانه و ميزان ناتواني ناشي از درد در دو گروه اندازه‌گيري شد.
واژه‌هاي كليدي: سندرم درد ميوفاشيال، تحريك جريان مستقيم مغزي، گردن، كورتكس حركتي
يافته‌ها: نمره VAS گروه tDCS به ترتيب قبل درمان، بلافاصله و 8 هفته پس از درمان از 5/3 به 2/7 و 3/7 و در گروه شاهد بترتيب از 5 به 3/5 و 3/8 كاهش يافت (p=0/001). شاخص ناتواني گردن گروه tDCS از 16/9بلافاصله پس از درمان به 6/7 و 8/4 در 8 هفته از پايان آن و در گروه شاهد از 18/4 به 9/9 و 13 رسيد (p=0/0001). تفاوت آستانه بروز درد فشاري و محدوده حركت گردن و شانه سطح معناداري داشت. در تمامي شاخص‌ها، تفاوت معناداري بين دو گروه مشاهده نشد.
بحث و نتيجه‌گيري: استفاده از تحريك جريان مستقيم مغزي اثر معناداري بر بهبود درد و ناتواني بيماران مبتلا به سندرم درد ميوفاشيال گردني نشان نداد. مطالعات بيشتر درخصوص مقايسه به كارگيري tDCS با روش‌هاي ديگر در درمان درد ميوفاشيال توصيه مي‌گردد.
چكيده لاتين :
Background: Myofascial pain syndrome (MPS) is one of the most common non-articular musculoskeletal pains. According to the previous investigations, the stimulation of brain's motor cortex is effective in reducing pain in patients who are resistant to treatment. The transcranial direct current stimulation (tDCS) is applied as a non-invasive method on the treatment of these patients. The aim of present study was to investigate the effect of tDCS on the treatment of patients with cervical myofascial pain syndrome.
Materials and methods: In this randomized controlled clinical trial, the patients were randomly selected and assigned into two groups: tDCS and sham-tDCS (control) on primary motor cortex (M1) following standard treatment for 10 sessions. The main outcomes including pain intensity with visual analogue scale (VAS), pressure pain threshold, neck and shoulder range of motion, and neck disability index have been measured and compared between two groups before and immediately after the end of treatment sessions, and also at four and eight weeks follow-up.
Results: The VAS scores before, immediately after, and at 8-week after the treatment were 5.3, 2.7, and 3.7 in tDCS group, and 5, 3.5, and 3.8 in control group, respectively (p=0.001). Neck disability index before, immediately after, and at 8-week after the treatment were 16.9, 6.7, and 8.4 in tDCS group, and 18.8, 9.9, and 13 in control group, respectively (p=0.0001). Pressure pain threshold and neck and shoulder range of motion showed a significant level. There were no significant differences between two groups.
Conclusion: Application of trans-cranial direct current stimulation did not show a significant effect on improvement of pain and disability in patients with myofascial pain syndrome. Further investigation regarding comparison of tDCS and other methods is highly recommended on the treatment of myofascial pain syndrome.
