مقايسه اثربخشي دو روش درمان گروهي مبتني بر ذهن‌آگاهي و مبتني بر پذيرش و تعهد بر بخشش، تنظيم هيجان و صميميت زناشويي

Comparison of the Effectiveness of Group Therapy based on Mindfulness and Acceptance and Commitment Techniques (ACT) on Forgiveness, Emotional Regulation and Marital Intimacy

زمينه و هدف: نظر به اهميت بهبود سلامت روان زنان آسيب‌ديده از خيانت همسر، پژوهش حاضر با هدف بررسي اثربخشي درمان‌هاي گروهي مبتني بر فنون پذيرش و تعهد (ACT) و ذهن‌آگاهي، بر بخشش، تنظيم هيجاني و صميميت زناشويي در زنان آسيب‌ديده از خيانت صورت پذيرفته است. مواد و روش‌ها: جامعه آماري اين پژوهش نيمه‌تجربي با طرح پيش‌آزمون پس‌آزمون را زنان آسيب‌ديده از خيانت مراجعه‌كننده به مراكز مشاوره منطقه 6 شهر تهران، در سال‌هاي 96-1395 تشكيل مي‌دادند. از بين آنان زناني كه تمايل به شركت در مطالعه داشتند، به‌ صورت در دسترس انتخاب و سپس به صورت تصادفي در گروه‌هاي آزمايش و كنترل (15 نفر در هر گروه) گمارش شدند. ابزار پژوهش پرسشنامه بخشش (rye 1998 م)، پرسشنامه تنظيم هيجاني (Gross & John 2003 م) و پرسشنامه صميميت زناشويي (Walker & Thompson 1983 م) بود. براي تجزيه و تحليل داده‌ها از آمارهاي توصيفي و استنباطي و نرم‌افزار آماري SPSS 23 استفاده شد. يافته‌ها: بخشش، تنظيم هيجان و صميميت در زناشويي زنان آسيب‌ديده از روابط فرازناشويي، پس از مداخله در هر دو گروه درماني مبتني بر ذهن‌آگاهي و گروه درماني مبتني بر پذيرش و تعهد نسبت به گروه كنترل تأثير مثبت و معني‌داري داشت (P>0/01)، اگرچه اين متغيرها در دو گروه درماني پس از مداخله تفاوت معني‌داري نداشت (P>0/05). نتيجه‌گيري: با توجه به نتايج پژوهش، به مشاوران و درمانگران خانواده توصيه مي‌گردد تا با توجه به اهميت بخشش، صميمت و تنظيم هيجان در پيشگيري از خيانت و بهبود سلامت زنان آسيب‌ديده از خيانت، به آموزش اين مهارت‌ها به مددجويان خود اهتمام ورزند.

Background and Aim: Regarding the importance of improving the mental health of women injured by spouse's betrayal, the present study aimed to investigate the effectiveness of group therapy based on acceptance and commitment (ACT) and mindfulness techniques on forgiving, emotional regulation and marital intimacy in women injured with Infidelity. Materials and Methods: The statistical population of this quasi-experimental study with pretest-posttest design were women who injured with Infidelity referring to counseling centers of District 6 of Tehran, Iran in 2017. Among them, the women who were willing to participate in the study were selected in convenience and then randomly assigned to experimental and control groups (15 persons in each group). The research tools were Rye’s Forgiveness Questionnaire (1998), Gross & John's Emotion Regulation Questionnaire (2003) and Thompson & Walker's Intimacy Inventory (1983). Data were analyzed by descriptive and inferential statistics using SPSS 23. Findings: Forgiveness, emotion regulation and intimacy in married women suffering from extramarital relationships, after intervention, in both groups based on mind-awareness and group therapy based on acceptance and commitment, had a positive and significant increase in comparison with control group (P>0/01). Although these variables had not significant different between the two treatment groups after the intervention (P>0.05). Conclusion: In order to improving the mental health of the women injured by infidelity, it is recommended to family counselors and therapists to train the skills of forgiveness, emotion regulation and intimacy to their clients.