رضايت شغلي و عوامل مؤثر بر آن در كاركنان شاغل در دانشگاه علوم پزشكي تهران

Job Satisfaction, and its Influencing Factors among Tehran University of Medical Sciences Personnel

مقدمه: مهم‌ترين سرمايه هر سازماني، نيروي انساني آن سازمان است و كارايي و اثربخشي سازمان‌ها به اين سرمايه بستگي دارد. لذا شناخت نيازها و خواسته‌ها و توجه به رضايت شغلي و بهبود روحيه كاركنان گام مهمي در راستاي دستيابي به اثربخشي و كارايي سازمان است. از اين رو اين مطالعه با هدف سنجش رضايتمندي و عوامل مؤثر بر آن در كاركنان شاغل در دانشگاه علوم پزشكي تهران صورت گرفت. روش كار: اين مطالعه يك مطالعه مقطعي است كه به صورت توصيفي ـ تحليلي در سال 1395 در دانشگاه علوم پزشكي تهران انجام شد. جامعه پژوهش اين مطالعه كاركنان رسمي، پيماني ابزار گردآوري داده‌ها پرسشنامه JDI با تغييرات جزئي بود. پايايي پرسشنامه از طريق محاسبه آلفاي كرونباخ محاسبه و 96.8% بود. براي تحليل داده‌ها از آزمون‌هاي آمار توصيفي، همبستگي پيرسون، آناليز واريانس، همبستگي اسپيرمن، و T تك نمونه در نرم افزار SPSS16 استفاده شد. يافته‌ها: ميانگين رضايت شغلي در اين مطالعه 5/0 ± 3/3 مي‌باشد (از 5) كه بالاتر از متوسط (2/5) است. بيشترين رضايت مربوط به حيطه همكارن (98/3) و كمترين مربوط به حقوق و مزايا (2/57) و ارتقا (53/2) بود. وضعيت تأهل و جنسيت رابطه معناداري با رضايتمندي نداشت (0/05 < P). تحصيلات، سابقه كار، محل كار و وضعيت استخدامي رابطه معناداري با رضايتمندي داشت. نتيجه گيري: براساس نتايج مطالعه افزايش نسبي حقوق، پرداخت‌هاي عادلانه مزايا، ارتقاء بر اساس مهارت و شايستگي، غني‌سازي مشاغل، بهبود امكانات آموزشي و رفاهي و انتخاب مديران بر اساس شايستگي مي‌تواند موجب افزايش رضايت شغلي كاركنان گردد.

Introduction: Human resources is the most important asset of any organization and organizational efficiency and effectiveness depends on this capital, therefore, understanding the needs and demands and attention to job satisfaction and improvement in staff morale is an important step towards achieving the organization's effectiveness and efficiency. Therefore, this study aimed at assessing job satisfaction, and its influencing factors among Tehran University of Medical Science personnel. Methods: This study was a descriptive analytic cross-sectional study that was conducted during years 2016 and 2017 at Tehran University of Medical Sciences. The statistical population of this research was the official, contractual, and contract staff of Tehran University of Medical Sciences, who were randomly selected. The data collection tool was the JDI questionnaire with minor changes. Overall, 96.8% reliability through Cronbach's alpha was calculated. Data was analyzed using the SPSS software. Results: Average job satisfaction in this study was 0.5 ± 3.3 (of 5), which was above average. Most job satisfaction was related to colleagues (3.98) and the lowest job satisfaction was related to salaries (2.57) and benefits and promotion conditions (2.53). Marital status and gender had no significant relationship with satisfaction (P > 0.05). Education, work experience, work, and employment status had a significant relationship with satisfaction (P = 0.01). Conclusions: Based on the results, increase in salaries, fair pay, promotion based on skill and competence, enriching jobs, improved training facilities, and selection of managers on merit can lead to increased job satisfaction.