عنوان مقاله :
اثربخشي شناخت درماني مبتني بر ذهن آگاهي( MBCT )، بر كيفيت زندگي كاركنان نظامي
عنوان به زبان ديگر :
The Effectiveness of Mindfullness Based Cognitive Therapy on Quality of Life in Military Personnel
پديد آورندگان :
حقي، اكبر دانشگاه علوم پزشكي بقيه الله (عج) - دانشكده پزشكي - گروه روانشناسي باليني , سليمي، حسين دانشگاه علوم پزشكي بقيه الله (عج) - دانشكده پزشكي - مركز تحقيقات فيزيولوژي ورزشي , دباغي، پرويز دانشگاه علوم پزشكي ارتش - دانشكده پزشكي - گروه روانشناسي باليني , ربيعي، مهدي دانشگاه علوم پزشكي بقيه الله (عج) دانشكده پزشكي - گروه روانشناسي باليني
كليدواژه :
شناخت درماني مبتني بر ذهن آگاهي , كيفيت زندگي , كاركنان نظامي
چكيده فارسي :
مقدمه: هدف پژوهش حاضر، بررسي اثربخشي شناختدرماني مبتني بر ذهنآگاهي بر افزايش كيفيت زندگي در نيروهاي نظامي است. روش كار: در اين كارآزمايي باليني جامعه آماري مورد مطالعه با استفاده از پرسشنامه سلامت عمومي (GHQ-28) غربال شد و تعداد 40 نفر كه در اين آزمون نمره بالاتر از نقطه برش كسب نمودند به طور تصادفي در دو گروه آزمايش و گواه توزيع شدند. براي سنجش كيفيت زندگي، فرم كوتاه مقياس كيفيت زندگي سازمان جهاني بهداشت (WHO-QOL-BREF)، از هر دو گروه آزمايش و كنترل به عنوان پيشآزمون، پسآزمون و پيگيري به عمل آمد. گروه آزمايش 8 جلسه شناختدرماني مبتني بر ذهنآگاهي (MBCT)، را در فاصله زماني پيشآزمون و پسآزمون دريافت نمود و گروه گواه مداخلهاي را دريافت نكرد. يافتهها: نتايج پژوهش حاصل از تحليل واريانس چند راهه (مانوا)، نشان داد، شناختدرماني مبتني بر ذهنآگاهي اثر معناداري بر ميزان كيفيت زندگي ( 0/05>p) گروه آزمايش داشته و اين معناداري پس از سه ماه نيز از ثبات برخوردار بوده است. نتيجهگيري: شناختدرماني مبتني بر ذهنآگاهي(MBCT)، ميتواند كيفيت زندگي را در كاركنان نظامي ارتقاء بدهد.
چكيده لاتين :
Introduction: The main aim of the present research is to find the effectiveness of mindfullness based cognitive therapy (MBCT) on quality of life in military personnel. Methods: The subjects were selected from the main population via General Health Questionnaire (GHQ) by randomized clinical trial method. Those who got high scores than cut off point in GHQ were identified as subjects and randomly were divided in two control and experimental groups. All subjects were requested to fill in the Quality of Life – the short Form- (WHO-QOL-BREF). The pre and post test as well as the follow up test were taken form the two groups. The subjects of the experimental group participated in the MBCT program (eight sessions) while the control group has not received it. Results: Analysis by Manova showed the MBCT program had significant outcome on quality of life on the experimental group. The follow up in a period of three months revealed that these outcomes were stable. Conclusion: MBCT may significantly enhance the quality of life in individuals.
عنوان نشريه :
پرستار و پزشك در رزم
عنوان نشريه :
پرستار و پزشك در رزم