تأثير اجراي برنامه توانمند سازي بر خود كارآمدي مادران نوزادان نارس و ميزان بستري مجدد نوزاد آنها

Impact of Empowerment Program on the Self-efficacy of Mothers of Premature Infants and their Re-hospitalization

مقدمه: دوره انتقال از بيمارستان به منزل در نوزادان نارس، يك دوره بحراني براي والدين است و بسياري از آنها در شرايطي از بيمارستان مرخص مي‌شوند كه نياز به مراقبت بيشتر و پيگيري دقيقتر دارند لذا اين مطالعه با هدف تعيين تأثير برنامه توانمندسازي بر خودكارآمدي مادران نوزادان نارس و ميزان بستري مجدد نوزاد آنها انجام گرفت. روش كار: يك كارآزمايي باليني از نوع پيش و پس‌آزمون، 60 نوزاد نارس و مادران آنها از بخش مراقبتهاي ويژه نوزادان شهر كرمانشاه به روش نمونه‌گيري آسان انتخاب و به دو گروه كنترل و آزمون تخصيص يافتند. مادران در گروه كنترل، مراقبت‌هاي معمول بخش را دريافت كردند و در گروه آزمون، علاوه بر مراقبت‌هاي معمول بخش، مداخله مورد نظر (شامل: شستن دست، تغذيه، تمرين ساكينگ نوزاد، دارو دادن، لمس و ماساژ نوزاد، نحوه حمام دادن، پيشگيري از عفونت، علايم هشدار دهنده واحياي نوزاد) اجرا شد. اطلاعات از طريق پرسشنامه‌ها شامل اطلاعات دموگرافيك مادر، نوزاد وخودكآرامدي مادران در بدو پذيرش و قبل از ترخيص توسط مادر تكميل گرديد همچنين با ثبت شماره تلفن مادر، 15 روز پس از ترخيص وضعيت بستري مجدد نوزاد، پيگيري شد.. سپس داده‌ها با آزمون آماري تي مستقل وتي زوجي تجزيه و تحليل شدند. يافته‌ها: در كليه ابعاد ميزان خودكارآمدي مادران، به جز بعد ميزان اهميت، در گروه توانمندسازي افزايش معني‌داري نسبت به گروه كنترل داشته است (05/0 > P). اما افزايش ميزان خودكارآمدي مادران بين دو گروه در بعد ميزان اهميت، تفاوت معني‌داري نداشت (202/0 = P). ميزان بستري مجدد در گروه توانمندسازي به طور معني‌داري كمتر از گروه كنترل بود (043/0 = P). نتيجه گيري: اجراي برنامه توانمندسازي مادران نوزادان نارس براي ترخيص و مشاركت فعال آنها در مراقبت از نوزادشان، با افزايش ميزان خودكآرامدي مادران براي انتقال سالم نوزاد به منزل و با كاهش ميزان بستري مجدد نوزاد، علاوه بر كاهش عوارض و آسيب‌هاي نوزادي، از هزينه‌هاي درماني نيز مي‌كاهد.

Introduction: The transition from hospital to home in preterm infants is a critical period for parents, and many are discharged from hospital in a situation requiring more care and more accurate follow up. The aim of this study was to determine the effect of empowerment program on the self-efficacy of mothers of premature infants and their newborn hospitalization. Methods: Pre-post and post-test clinical trials, 60 premature infants and their mothers from Kermanshah Neonatal Intensive Care Unit were selected by simple sampling method and assigned to control and test groups. Mothers in the control group received routine care and in the test group, in addition to routine care, the desired intervention (including: hand washing, feeding, baby booster training, taking medication, touching and massage the baby, how Bathing, prevention of infection, warning signs and neonates). Data were collected through questionnaires including maternal, neonatal, and maternal health records at the time of admission and before discharge by researcher and mother. Also, by registering the mother's telephone number, 15 days after discharge, the newborn's hospitalization was followed up. Then Data were analyzed by independent t-test and paired t-test. Results: In all dimensions, the level of self-efficacy of mothers, except for the importance dimension, in the empowerment group increased significantly compared to the control group (P < 0.05). However, there was no significant difference in maternal self-efficacy between the two groups in significance dimension (P = 0.202). The rate of hospitalization in the empowerment group was significantly lower than the control group (P = 0.043). Conclusions: Implementation of the empowerment plan for mothers of premature infants to discharge and their active participation in the care of their infants. By increasing the rate of mothers' autoimmunity for the healthy delivery of newborns to their home and reducing the rate of newborn hospitalization, in addition to reducing neonatal complications and costs, Therapy is also reduced.