بررسي ارزيابي و تعامل اجتماعي در نحوه شفاهي‌سازي روايت بين كودكان و بزرگسالان مؤنث

The Study of Evaluation and Social Interaction in Verbalizing Narratives between Female Children and Adults

مطالعات اجتماعي و ميان فرهنگي نشان مي دهند كه روايت يك صورت بنيادي و هميشگي گفتار انسان است كه لزوماً در جوامع مختلف به صورت يكسان به كار نمي‌رود. در اين پژوهش نحوۀ شفاهي سازي فيلم جهاني بدون كلام گلابي از منظر تعامل هاي اجتماعي و نحوۀ ارزيابي بين دو گروه 80 نفرۀ كودك و بزرگ‌سال مؤنث مورد بررسي قرار گرفته است. اين داستان مضموني اجتماعي دارد كه دزدي پسر بچه اي را همراه با ماجراهاي بعد از آن به تصوير كشيده است. پس از نمايش فيلم از شركت كنندگان خواسته شد آنچه را ديده اند به صورت كلامي بازگو كنند. براي بررسي تعامل هاي اجتماعي از معيار بسامد و مكان و در زمينۀ نحوۀ ارزيابي از معيار تولان (1386) بهره گرفته شد. بررسي هاي آماري تفاوت معناداري بين دو گروه از نظر مشخصه هاي تعامل اجتماعي نشان ندادند، اما دو گروه از نظر نحوۀ ارزيابي تفاوت معناداري با هم داشتند. بر اساس اين پژوهش، بزرگ‌سالان حدود دو برابر كودكان روايت خود را ارزيابي كرده‌اند. همچنين، تعامل مصاحبه شونده در نقطۀ شروع داستان براي پاسخ به مصاحبه گر انجام مي گيرد و در ميان داستان به دليل فرايند به خاطر آوردن داستان رخ مي دهد. يافته ها نشان ميدهد كه ارزيابي فرآيندي است اجتماعي- فرهنگي و نشانۀ بلوغ و دانش اجتماعي است و كودكان هنوز به اين سطح شناخت نرسيده اند.

Social and intercultural studies show that narrative is a basic and permanent form of human speech which is not used similarly across nations. This study examines how the Pear Stories, the internationally popular silent film, is verbalized in two groups of 40 women aged 18 to 22 and 40 girls aged 9 years old. This story has a social theme in which depict the story of young boy’s theft and the subsequent adventures. The participants were asked to verbalize the film once it is screened. To examine the social interaction, the data were analyzed by means of frequency and to investigate the evaluation, Toolan’s criteria were used. The statistical analysis indicates no significant differences in the two groups in terms of social interaction; however, their difference was significant in the way they evaluate the story. The findings show that adults’ ratings of their narratives were twice as high as those children. Also, the participants display interaction at the outset of the story in response to the interviewer and in the middle of the story while recalling. The results show that evaluation is a socio-cultural process implicating a level of maturity and social knowledge which children have not reached yet.