استدلال يا سفسطه: مطالعۀ رتوريكي نطقهاي موافق و مخالف نمايندگان مجلس شوراي اسلامي

Argumentation or Fallacy: A Rhetorical Study of For and Against Debates of the Islamic Consultative Assembly’s Members

نطقِ نمايندگانِ مجلس شوراي اسلامي ايران، يكي از امور موثر در اقناعِ نمايندگان به منظور دستيابي به نظرات همسو در موافقت يا مخالفت با موارد مطرح شده در صحن است. يكي از روش‌هاي متقاعد ساختن مخاطبان در يك فرايند گفتماني، توسل جستن به استدلال است. چنانچه در فرآيندِ استدلال‌سازي، كه يكي از نكات كليدي در رتوريك است، به منظور دستيابي به بيشينة اقناع، انحرافي در يكي از اركان استدلال صورت گيرد، آنچه موجب اقناع مي شود سفسطه خواهد بود. در اين پژوهش به منظور واكاوي ساختهاي اقناعي در نطقه اي مخالف و موافق در طرح بررسي برنامه و رأي اعتماد به كابينة پيشنهادي دولت دوازدهم، مغلطه هايي كه جايگزين استدلالهاي رسمي شدهاند از نطقه اي نمايندگان تقطيع شده، از طريق روش تحليل رتوريكيِ مغالطات، مواضع اقناعي در بستر گفتمان مجلس شوراي اسلامي بررسي شده است. با توجه به آنچه از نتايج بررسي‌ها برمي آيد، بزرگ نمايي، كوچك نمايي، برجسته سازي و حاشيه راني هايي كه در نتيجة كاربرد مغالطات صورت مي گيرد، شايد منجر به اقناعِ لحظه اي و اولية مخاطبان شوند؛ اما اين اقناع تضمين‌ كنندۀ كارايي و كفايت افرادي كه از گذرگاه رأي اعتماد عبور مي كنند نخواهد بود.

The speech delivered by Iran Islamic Consultative Assembly Members is one of the most effective means they employ to get the MP’s to approve or reject the proposals made in the parliament. One way to convince the audience in a discursive process is to resort to argumentation. If argumentation, as a key point in the rhetoric to achieve the highest degree of persuasion, deviates from the path of reasoning, recourse will be made to fallacy. This study examined persuasive topoi in the for and against speeches delivered during parliamentary proposal review and vote of confidence sessions for the proposed cabinet of Iran twelfth government. To this end, instances of robust arguments replaced by fallacies were identified by means of rhetorical sophistications. The findings show that although the use of such devices as magnifying, minimizing, highlighting, and marginalizing may lead to the initial and immediate persuasion of the audience, this would not guarantee the eligibility of the ministers who win parliament's approval during the vote of confidence process.