اثر بخشي درمان مبتني بر شفقت بر كيفيت زندگي و شادكامي زنان مبتلا به سرطان سينه شهر اهواز

Effectiveness of compassion-based therapy on Quality of Life and Happiness of women with breast cancer in Ahvaz city

مقدمه: باتوجه به آثار رواني ناشي از ابتلا به سرطان بكارگيري درمان هاي روانشناختي در كاهش آثار رواني مربوط به ابتلا به سرطان سينه اهميت زيادي دارد. پژوهش حاضر با هدف تعيين تأثير درمان­ مبتني بر شفقت بر كيفيت زندگي و شادكامي زنان مبتلا به سرطان سينه انجام شد. روش: طرح پژوهش از نوع پيش­ آزمون- پس­ آزمون مي­باشد. جامعه­ي آماري پژوهش شامل كليه­ي زنان داراي سرطان سينه مراجعه كننده به مراكز درماني در سال 95-96 شهر اهواز بود كه از ميان آن­ها 24 نفر به روش نمونه­ گيري در دسترس انتخاب شدند. از اين تعداد 12 نفر در گروه آزمايش و 12 نفر در گروه گواه به شكل تصادفي ساده- به قيد قرعه-، گماشته شدند. گروه آزمايش 12 جلسه مداخله مبتني بر شفقت دريافت كرد. ابزار استفاده شده در اين پژوهش شامل پرسش­نامه­ي كيفيت زندگي (WHOQOL-BREF) و پرسش­نامه­ي شادكامي آكسفورد(AHQ) بود كه در آخرين جلسه مداخله شركت كنندگان به اين ابزارها مجددا پاسخ دادند. جهت تجزيه و تحليل نتايج از روش­هاي آماري توصيفي شامل ميانگين و انحراف معيار نمرات و به منظور كنترل متغيرهاي مداخله گر در پيش آزمون از تحليل كواريانس استفاده شد. يافته ها: نتايج پژوهش بيانگر آن است كه ميانگين هاي كيفيت زندگي دو گروه آزمايش و كنترل در مرحله پس آزمون به ترتيب 79.83± 20.88، 45.58 ± 10.53 و ميانگين هاي شادكامي دو گروه آزمايش و كنترل در مرحله پس آزمون به تريب 92.33± 16.34، 14.58±14.57 كه اين مقادير در تحليل كواريانس چند متغيري از لحاظ آماري معني دار است (P <0.001). نتيجه گيري: درمان مبتني بر شفقت توانسته است ميزان كيفيت زندگي و شادكامي زنان مبتلا به سرطان سينه را افزايش دهد مي توان دلايل اين اثر بخشي را به تاكيد اين درمان بر مولفه هاي شفقت و مهرباني و از طرف ديگر به مولفه هاي خاص درمان مبتني بر شفقت نسبت داد.

Introduction: Considering the psychological effects of cancer, the use of psychological treatments is very important in reducing the psychological effects of breast cancer. The purpose of this study was to investigate the therapeutic effect of compassion on quality of life and happiness among women with breast cancer in Ahwaz. Method: The research design was a post-test pre-test. The statistical population of the study included all women with breast cancer in the year 95-96 referring to health centers in Ahwaz, among whom 24 were selected by available sampling method. Twenty-four of them were randomly assigned, 12 in the experimental group and 12 in the control group. Compassion-based therapy was conducted in a group of 12 sessions in two experimental groups. The control group was placed on the waiting list and received no intervention. The instrument used in this study was Quality of Life Questionnaire, Oxford Happiness Questionnaire, which answered at the last intervention session again. To analyze the results, descriptive statistics and covariance analysis were used with 0.01 alpha. Results: The results of this study indicate that there is a significant difference between the experimental and control groups regarding Quality of Life with average of 79.83± 20.88 & 45.58 ± 10.53and Happiness with average of 92.33± 16.34 &53.08± 14.57(P <0.001). Also, Quality of Life and Happiness levels in the experimental group were significantly (P <0.001) upper than the control group at the post-test stage. Conclusion: Compassion-based therapy has been able to increase the quality of life and happiness of women with breast cancer. It is possible to attribute the reasons for this effect to emphasize this treatment on the components of compassion and kindness, and on the other hand, the exceptional process in compassion-based therapy.