عنوان مقاله :
اثربخشي آموزش مديريت بحران مبتني بر رويكرد بين حرفهاي بر توانمندي پرستاران نظامي در مقابله با بحران
عنوان به زبان ديگر :
The Effectiveness of Crisis Management Education Based on Inter-Professional Approach on Military Nurses’ Ability to Confront with Crisis
پديد آورندگان :
آقايي، محمدحسين دانشگاه علوم پزشكي بقيه الله - دانشكده پرستاري - گروه پرستاري نظامي , عبادي، عباس دانشگاه علوم پزشكي بقيه الله - دانشكده پرستاري - گروه مديريت پرستاري , علي اكبري، فاطمه دانشگاه علوم پزشكي شهركرد - دانشكده پرستاري و مامايي - گروه سلامت بزرگسالان , وفادار، زهره دانشگاه علوم پزشكي بقيه الله - دانشكده پرستاري - گروه داخلي –جراحي
كليدواژه :
مديريت بحران , آموزش بين حرفهاي , پرستاران نظامي , توانمندي مقابله با بحران
چكيده فارسي :
زمينه و هدف: پرستاران نظامي در خط اول مقابله با بحران هاي مختلف قرار دارند. از اين جهت توانمندي آنها در قالب هماهنگي و همكاري با ديگر حرفههاي درگير در بحران و ارائه عملكرد مناسب، نقش مهمي در مديريت بحران خواهد داشت. پژوهش حاضر با هدف بررسي اثر بخشي آموزش مديريت بحران مبتني بر رويكرد بين حرفهاي بر توانمندي پرستاران نظامي در مقابله با بحران در بيمارستان هاي نظامي منتخب شهر تهران انجام شد.
روشها: مطالعه نيمه تجربي با نمونه گيري در دسترس از پرستاران بيمارستان هاي نظامي منتخب شهر تهران و تخصيص تصادفي آنها به 3 گروه انجام شده است. 60 پرستار نظامي در اين مطالعه شركت داشتند و به طور مساوي در 3 گروه شامل گروه آزمون 1 (آموزش بين حرفهاي) و گروه آزمون 2 (آموزش تك حرفهاي) و گروه كنترل قرار گرفتند. مداخله در قالب برگزاري دو كارگاه دو روزه آموزش مديريت بحران در دو بخش نظري با ارائه مباني مديريت بحران مبتني بر سيستم HICS و بخش عملي مانور دور ميزي مبتني بر سناريو، براي هر دو گروه آزمون 1و 2، به صورت جداگانه و با شرايط يكسان برگزار شد. داده ها قبل و بعد از مداخله با پرسشنامه توانمندي پرسنل پرستاري در مقابله با بحران با پايايي 88/0 جمع آوري شده و با نرم افزار SPSS 22 تحليل شدند.
يافتهها: در مطالعه 60 پرستار با ميانگين سني 6/9±34/8 سال و با سابقه كار با ميانگين 6/6±11/7 سال حضور داشتند. 55 درصد مرد، 88/3 درصد داراي مدرك كارشناسي بودند. توانمندي پرستاران در مقابله با بحران در پيش آزمون در هر 3 گروه تفاوت معنادار آماري نداشته (0.05
P). ميانگين توانمندي پرستاران با 199/5 نمره و انحراف معيار 19/17 در گروه آزمون 1 (بين حرفهاي) نسبت به هر دو گروه آزمون 2 (تك حرفهاي) و گروه كنترل بالاتر و از لحاظ آماري معنادار بوده است. اما بين دو گروه كنترل و گروه آزمون 2 تفاوت معنادار آماري ديده نشده است.
نتيجهگيري: آموزش مديريت بحران مبتني بر رويكرد بين حرفهاي بر ارتقاء توانمندي پرستاران نظامي در مقابله با بحران موثر بوده و مي توان از آن در برنامه ريزيهاي آموزشي سازمان هاي نظامي استفاده بهينه كرد.
چكيده لاتين :
Background and Aim: Military nurses are in the first line to confront with various crises. Therefore, their ability to coordinate and collaborate with other professionals involved in crisis and providing appropriate performance will play an important role in crisis management. The purpose of this study was to evaluate the effectiveness of crisis management education based on inter-professional approach on the ability of military nurses to deal with crisis in the selected military hospitals in Tehran.
Methods: The quasi-experimental study was performed by convenience sampling of nurses from the selected military hospitals in Tehran and assigned to 3 groups randomly. Sixty military nurses participated in this study and were equally divided into 3 groups including experimental group 1 (inter-professional education) and experimental group 2 (uni-professional education) and control group. Intervention was organized over two two- days workshops of crisis management education in two theoretical and practical sections. Theoretical section was crisis management basics of HICS and practical section was table maneuver based on crisis scenario, that were held for both experimental groups 1 and 2 with identical conditions (educational content and Professors). The data were collected by nursing staff empowerment questionnaire with reliability of0.88 and analyzed by SPSS 22 software.
Results: Sixty nurses with mean age of 34.8 and standard deviation of 6.9, with an average work experience of 11.7 years and a standard deviation of 6.6 were included in this study. 55% were male, 88.3% had undergraduate degree and 11.7% had master's degree. Nurses' ability to confront with crisis in the pre-test in all three groups was not statistically significant (P<0.05), whereas in the post-test statistically significant difference has been created between the three study groups (P<0.001). The mean of nurses' abilities with mean of 199.5 and standard deviation 19.17 was higher in experimental group 1 (inter-professional) than both experimental group 2 (uni-professional) and control group, with statistically significant difference. But no significant difference was observed between the control and experimental groups.
Conclusion: Crisis management education based on interprofessional approach is effective in enhancing the capacity of the military nurses to deal with crisis and can be optimally used in educational planning in the military organizations.
عنوان نشريه :
مطالعات طب نظامي
عنوان نشريه :
مطالعات طب نظامي