قاعده‌مندي سياست پولي در ايران با الهام از قاعده مك‌كالم

Rule-based of Monetary Policy in Iran Inspired by McCallum Rule

اقتصاد‌دانان به اجماعي رسيده‌اند كه بانك مركزي مستقل مي‌تواند كارايي سياست پولي را با پيروي از يك قاعده سياست پولي افزايش دهد. يكي از مهم‌ترين اين قواعد، قاعده مك‌كالم است كه در آن، بانك­هاي مركزي را ملزم مي­كند تا نرخ رشد GDP اسمي را با استفاده از پايه پولي به عنوان يك ابزار سياستي هدف­گذاري نمايند. يكي از ويژگي‌هاي قاعده مك‌كالم استفاده از پايه پولي به جاي نرخ بهره به عنوان ابزار سياست پولي است كه با نظام بانكداري بدون رباي ايران سازگاري دارد. اين مقاله روش شبيهسازي وضعيت واقع نشده (شبيهسازي سناريويي) را به منظور ارزيابي امكان‌پذيري قاعده مك‌كالم به عنوان يك راهنماي سياستي براي ايران در دو مدل ساده اقتصاد كلان به كار مي‌برد. نتايج شبيهسازي نشان مي‌دهد كه پيروي از قاعده مك‌كالم مي‌تواند به طور قابل ملاحظه‌اي نوسانات توليد ناخالص داخلي اسمي را كاهش دهد. همچنين تحليل‌ها نشان مي‌دهند كه مسير تصريح‌شده توسط اين قاعده براي تغييرات پايه پولي مي‌تواند به عنوان معياري براي تصميمات سياستي بانك مركزي جمهوري اسلامي ايران مورد استفاده قرار گيرد.

Economists have reached a consensus that an independent central bank could improve its policy efficiency by following a monetary policy rule. One of the important rules is McCallum rule where that requires central banks to target the growth rate of nominal GDP using the monetary base as its instrument. One of the features of the McCallum rule uses the monetary base rather than the interest rates as the monetary policy instrument that is consistent with the Interest-free banking system in Iran. This paper utilizes a counterfactual simulation method to evaluate the feasibility of McCallum rule as a policy guideline for Iran in two simple macroeconomic models. The simulation results show that following the McCallum rule could significantly reduce Iran’s nominal GDP fluctuations. The analysis shows that rule-specified path for the monetary base changes could be used as a benchmark for the Central Bank of Iran policy decision.