تحليل نشانه - اسطوره شناختي عكس و سرخط روزنامه هاي ايران انتخابات رياست جمهوري سال 1392

Semio-mythological analysis of photojournalism & newspaper headlines Case study: Iranian presidential election of 14 June 2013

موضوع اين مطالعه، اسطوره‌شناسي عكس و سرخط اصلي روزنامه‌هاي سراسري كشور پس از اعلام نتيجه‌ي انتخابات رياست جمهوري سال 1392 است. رويكرد نظري پژوهش، نظريه‌ي نشانه- اسطوره‌شناختي دو مرحله‌اي بارت است. روش نمونه‌گيري، كل‌شماري تمام روزنامه‌هاي سراسري است كه در روز اعلام نتيجه‌ي انتخابات انتشار يافته‌اند. حجم نمونه‌، 39 عكس و تيتر روزنامه است. روش تحليل اطلاعات در سطح نشانه‌شناسانه‌ي پنج رمزگان تحليل نشانه‌شناختي بارت و در سطح اسطوره‌شناسانه‌ي بازتعريف اين رمزگان‌ها در مطالعه‌ي موريارتي و ديگران است. تحليل اسطوره‌شناختي تبيين مي‌كندكه :1- ملت ايران، در فرهنگ زباني دال حاضرند، اما همين ملت در دال‌هاي تصويري يا فرهنگ تصويري از اساس دال غايب هستند. 2- عكس روحاني نماد مردم يا همان ملت بزرگي است كه دال اصلي زباني در سرخط روزنامه‌هاي اصولگراست، اما در سازه‌هاي تصويري متناظر، اين دال غايب است؛ روحاني خود دال جايگزين ملت است. 3- مدلول ملت ايران، دال تهي دارد: اين دال، تصوير ديگري يا همان بزرگان است. 4- زنان ايراني در تمام اين تصويرها و متن‌ها دال غايب هستند. 5- دلالت اسطوره‌شناختي تبيين مي‌كند كه مردم يا ملت در زبان رسانه‌اي روزنامه‌هاي ايرانِ امروز، همان مردان هستند.

This article analyzes photojournalism & newspaper headlines in Iranian presidential election of 14 June 2013 by means of a semio-mythological methodology. 39 photos & the related headlines -published in Iranian national press- are studied as unit of analysis. All visual & textual data is first described and then analyzed by Barthes’s 5 semiological codes with use of some structural tables; these data is finally interpreted by applying a new version of Barthes method, means Moriarty & others’ work as validation analysis pattern. The final result reveals that: 1- the most repetitive visual code is the image of “president Rouhani”, winner of election. This visual code (photo) paradoxically represents the textual code of people which has the most textual referent code (means word of “people”). 2- Although this signifier (signifié) - means Iranian people- are all absent in visual codes, they are mostly represented as generated textual codes (Mellat). Besides, 3-“people” as a semiotic code retain one other paradoxical signified (signifiant) as well: “the other” who is ubiquitously “the image of the elites”. 4-Furthermore, “Women” are totally absent in both visual & textual codes in both front page photos and texts.5-Finally, semio-mythological analysis explicates that “people” for Iranian press has no meaning than men.