تاثير وابسته به گلوكز متفورمين بر بيان دو microRNA دخيل در گذر از حالت اپيتليالي به مزانشيمي در رده سلولي سرطان معده

Glucose dependent effect of metformin on expression of two microRNAs-related to epithelial to mesenchymal transition in a gastric cancer cell line

سرطان معده چهارمين سرطان شايع و دومين سرطان منجر به مرگ در دنيا است كه بالاترين مرگ و مير را در آسيا دارد. اين سرطان يك بدخيمي پيشرونده مي باشد كه در 79% موارد در مرحله متاستاز تشخيص داده مي شود. سلول هاي سرطاني براي افزايش قابليت تهاجم تحت فرآيندي به نام گذر از حالت اپيتليال به مزانشيم (EMT) قرار مي گيرند. در سطح اپي ژنتيكي microRNAها (miRها) نقش به سزايي در سركوب يا فعال سازي EMT ايفا مي كنند. خانواده miR-200 در سركوب EMT نقش دارند و بيان آنها در بافت سرطاني معده كاهش نشان مي دهد. شايد بتوان از اين خانواده براي تشخيص بيماري و درمان استفاده نمود. هدف از اين مطالعه بررسي اثر متفورمين در دو محيط با غلظت متفاوت گلوكز بر بيان دو miR-141 و miR-200a در رده سلولي AGS سرطان معده بود. بدين منظور، پس از تعيين دوز موثر متفورمين mM) 10) با روش MTT، سلول ها به مدت 72 ساعت تحت تيمار با متفورمين قرار گرفته و سپس به روش Real-time PCR ميزان بيان دو miR ارزيابي شد. نتايج بيانگر افزايش معني دار وابسته به دوز هر دو miR-14 و miR-200a بود. اين افزايش بيان تحت تاثير گلوكز در دو خوشه ژني مرتبط با خانواده miR-200 ميزان متفاوتي را نشان داد. از آنجا كه كاهش بيان خانواده miR-200 با كاهش بقاي بيماران مرتبط شناخته شده است، اميد مي رود استفاده از متفورمين در كنار ساير روش هاي درمان سرطان معده گامي موثر در جهت بهبود روش هاي معمول درمان اين بيماري باشد.

Gastric cancer is the fourth most common cancer and the second most cancer related death in the world. It causes the highest mortality rates in Asia. Gastric cancer is a progressive malignancy, diagnosed in the metastasis stage in 79% of cases. Epithelial to mesenchymal transition (EMT) is a well-known process, in which tumor cells acquired their invasion properties. MircoRNAs (miRs) are small non-coding RNA molecules regulating EMT suppression/activation epigenetically. For instance, the miR-200 family members are important in EMT suppression and their downregulation occurred in gastric cancer tissue in compare with normal tissues. The members of this family, therefore, might be have diagnostic or therapeutic value. This study was aimed to investigate the glucose-related effects of metformin on expression of miR-141 and mir- 200a in a gastric cancer cell line. For doing this, The AGS cells were treated with minimal effective dose of metformin (10 mM) determined by MTT for 72 hours and afterwards the target miRs levels were measured by real-time PCR. The results showed the upregulation of the both miR-141 and miR-200a depending on glucose level and metformin exposure time. Glucose differently regulated the expression of the both miRs. Since the suppression of miR-200 family members is associated with a reduction in the survival rate of patients, it is hoped that applying metformin with other standard treatments play a step forward in improving the common treatments of gastric cancer.