بررسي روش‌هاي آموزشي-ترويجي آبزي‌پروري پايدار با تكيه بر مسائل زيست‌محيطي در استان گيلان

صنعت آبزي‌پروري در ايران به عنوان يك فعاليت كشاورزي مهم و پايدار مي‌تواند با كمترين آسيب زيست‌محيطي، متضمن امنيت و سلامت غذايي كشور گردد. در اين رابطه، استان گيلان به¬عنوان قطب‌ مهم آبزي‌پروري كشور نقش كليدي دارد. تحقيق توصيفي- پيمايشي حاضر با هدف بررسي روش‌هاي آموزشي- ترويجي آبزي‌پروري پايدار با تكيه بر مسائل زيست¬محيطي در استان گيلان انجام گرفته است. جامعه‌ي مورد مطالعه شامل كارشناسان شيلات (30 نفر) و كشاورزان آبزي‌پرور (6030 نفر) هستند. كارشناسان شيلات به¬طور تمام شمار و كشاورزان آبزي‌پرور (365 نفر) به روش طبقه¬اي نسبتي انتخاب شده¬اند. روايي پرسشنامه توسط 15 نفر از اساتيد دانشگاه و پايايي آن با استفاده از آلفاي كرونباخ (مقدار 73/0) تأييد شد. مهم¬ترين نتايج تحقيق نشان داد كه بين سطح تحصيلات، مقدار زمين كشاورزان آبزيپرور، مقدار سطح زمين زير كشت پرورش ماهي، شركت در كلاس هاي آموزشي-ترويجي تخصصي آبزي¬پروري و شركت در كلاس¬هاي آموزشي- ترويجي مرتبط با مسائل زيست محيطي و رضايتمندي از آبزي¬پروري با دانش زيست محيطي توليد آبزي¬پروري پايدار همبستگي مثبت و معني¬داري دارد. همچنين برگزاري دوره¬هاي آموزشي- ترويجي، كارگاه¬هاي آموزشي- تخصصي، مزارع الگويي و مدارس مزرعه‌اي¬ با تكيه بر رعايت مسايل زيست¬محيطي توليد پايدار، اصلي‌ترين روش‌هاي ترويج آبزي‌پروري پايدار هستند.