پيوند ادبيت گفتارمتن با تصوير در مستند روايت فتح (با نگاهي به فيلم شب عاشورايي)

The link between literariness of narration and image in “Ravayat-e fath” documentary (looking at “Ashurayi night “ film)

بيشتر محققان دربارۀ ادبيت گفتارمتن روايت فتح اتفاق‌نظر دارند. برخي از آن‌ها بر اين باورند كه گفتارمتن از تصاوير مستند استقلال دارد و ادبيت آن ارتباط ساختاري با تصوير ندارد. پژوهش حاضر با هدف تحليل چگونگي ارتباط ادبيت گفتارمتن با تصوير در مستند روايت فتح به رشته تحرير درآمده است. فرضيۀ اصلي پژوهش اين است كه فرم روايت فتح تمثيلي است و اين فرم رابطه‌اي اندام‌وار بين ادبيت گفتارمتن با تصوير ايجاد كرده است. براي سنجش اين فرضيه از روش تحليل ساختاري مبتني‌بر ايدۀ اندام‌وارگي استفاده شد و نمونه ­گيري به روش انتخابي و هدفمند از قسمت نخست روايت فتح، يعني شب عاشورايي انجام شد. يافته‌هاي پژوهش بيان‌گر اين است كه فرم اندام‌وار تمثيل تاريخي-سينمايي در مستند روايت فتح، موجب پيوند ساختاري بين ادبيت گفتارمتن با تصوير در اين اثر شده است.

Most scientists agree on the literariness of narration of “Ravayat-e fath”. Some of them believe that the narration is independent of the images of the documentary and literariness of it bears no structural relation to image. This study aims to analyses how literariness of narration is related to image in Ravayat-e fath documentary. The main hypothesis of this paper is that the form of Ravayat-e fath is allegorical and this form has developed an organic relationship between literariness of narration and image.Structural analysis based on the idea of organisity was used to assess this hypothesis and sampling was carried out in a selective and purposeful way from the first episode of Ravayat-e fath, Ashurayi night. Findings of this research have shown that the organic form of historical-cinematic allegory in Ravayat-e fath documentary has led to a structural link between literariness of narration and image in this work.