بررسي اثرات كيفيت منابع آب و خاك بر كارايي شبكه هاي آبياري و زهكشي كارون بزرگ تحت شرايط عدم حتميت

بررسي كارايي شبكه هاي آبياري يكي از عوامل بسيار مهم در تامين اطلاعات مورد نياز جهت ارتقاي عملكرد اين سامانه ها بوده و با توجه به بحران آبي اخير در كشور، بايستي مورد توجه مديران و برنامهريزان اين حوزه قرار گيرد. مطالعه حاضر به بررسي كارايي چهار شبكه آبياري در حوضه ي آبريز كارون بزرگ شامل گتوند، شمال شرق اهواز، شرق شعيبيه و ميان آب شوشتر پرداخته است. از عوامل بسيار مهم موثر بر عملكرد اين شبكه ها، مي توان به كيفيت منابع آب و خاك اشاره نمود. از اين رو، كارايي اين شبكه ها تحت دو سناريو با و بدون لحاظ كيفيت منابع آب و خاك محاسبه گرديد. جهت انجام اين بررسي، روش تحليل پوششي داده هاي استوار (RDEA) كه توانايي بالقوه اي در اعمال شرايط نامطمئن براي داده هاي ورودي و خروجي مدل دارد، مورد استفاده قرار گرفت. نتايج نشان داد كه، افزودن داده هاي ورودي كيفيت آب و خاك موجب مي شود كه برخي از شبكه هايي كه به نظر غير كارا مي رسيدند، با افزايش قابل ملاحظه امتياز كارايي مواجه شده و در نتيجه تفاوت ميان رتبه بندي در دو سناريو بسيار محسوس باشد؛ بطوري كه ميانگين كارايي شبكه ها در سناريو اول 8/0 و در سناريو دوم 97/0 برآورد گرديد. همچنين مشخص شد كه اختلاف قابل توجهي بين استفاده واقعي و بهينه براي دو داده ورودي هزينه تعمير و نگهداري و پرسنل وجود دارد كه باعث عدم كارايي در شبكه ها ناكارا شده است. اين اختلاف در سناريو دوم كمتر بوده و براي هزينه هاي تعمير و نگهداري و پرسنل به ترتيب 41 و 34 درصد محاسبه گرديد. بررسي تحليل حساسيت در مدل RDEA نشان داد كه با افزايش ميزان محافظت سيستم در مقابل عدم حتميت، امتياز كارايي در شبكه هاي تحت بررسي كاهش مي يابد.