ويژگيهاي روان سنجي مقياس آمادگي براي يادگيري خودراهبر چنگ و همكاران در دانشجويان پرستاري و مامايي

Psychometric Properties of the Self-Directed Learning Readiness Scale (SDLRS) by Cheng et al. in Nursing and Midwifery Students

مقدمه: يادگيري خودراهبر براي توسعه حرفه­اي دانشجويان دختر پرستاري و مامايي حياتي است و آنها را قادر مي سازد تا دانش و كيفيت عملكرد حرفه­اي­شان را افزايش دهند. وجود ابزاري معتبر نه تنها براي ارزيابي خودراهبري در يادگيري بلكه بمنظور تعيين اثربخشي روش­هاي ياددهي و يادگيري الزامي است. هدف اين مطالعه تعيين ويژگي­هاي روان­سنجي مقياس آمادگي براي يادگيري خودراهبر چنگ و همكاران در دانشجويان دختر پرستاري و مامايي مي باشد. روش كار: در اين مطالعه مقطعي- روان­سنجي، از بين 1135 دانشجوي دختر پرستاري و مامايي قبل از دوره كارورزي دانشگاه آزاد اسلامي واحد اصفهان (خوراسگان) و دانشگاه علوم پزشكي اصفهان (دانشكده پرستاري و مامايي) در سال تحصيلي94-1393 و به روش نمونه ­گيري تصادفي منظم، 378 دانشجو ابزار آمادگي براي خودراهبري در يادگيري چنگ و همكاران با 20 گويه و چهار خرده مقياس، تكميل كردند. داده­ ها به وسيله نرم­ افزارهاي آماري (Lisre8.75 و Spss24) و با اجراي آزمون­هاي توصيفي و استنباطي، از جمله ضريب آلفاي كرونباخ، همبستگي اسپيرمن- براون، گاتمن و تحليل عاملي تأييدي(CFA) تحليل شد. يافته ها: در چارچوب بررسي روايي سازه و با استفاده از تحليل عاملي تاييدي، مقياس 20گويه ­اي خود راهبري در يادگيري، در چهار عامل با محاسبه ضريب آلفاي كرونباخ انگيزه يادگيري 0/83، برنامه ريزي و اجرا 0/84، خود نظارتي 0/81، ارتباط بين فردي 0/60 با استناد به شاخص­هاي برازندگي ريشه خطاي ميانگين مجذورات تقريب (RMSE=0.057) ،شاخص نيكويي برازش (0/91=GFI)، و شاخص برازندگي تطبيقي(0/98=CFI) به وضوح از يكديگر تفكيك شد و نتايج نشان داد كه هر چهار عامل اين مقياس از ضرايب همساني دروني بالايي برخوردار هستند. نتيجه­ گيري: نتايج حاكي از اين است كه مقياس آمادگي براي خودراهبري در يادگيري چنگ و همكاران، ابزاري روا و پايا جهت شناسايي قابليت­هاي يادگيري خودراهبر دانشجويان دختر پرستاري و مامايي است.

Introduction: Self-directed learning is vital for professional development of nursing and midwifery girl’s students. It enables these students to enhance their professional performance quality. The existence of a valid instrument seems necessary not only for assessing self-directedness of learning but also determining effectiveness of teaching and learning methods. Therefore, the aim of the present study is to determine psychometric properties of the Self-Directed Learning Readiness Scale (SDLRS) developed by Cheng et al. (2010) in nursing and midwifery girl’s students. Methods: in the present cross-sectional/psychometric study, from among 1135 nursing and midwifery girl’s students in Islamic Azad University, Isfahan (Khorasgan) Branch and Isfahan University of Medical Sciences (Faculty of Nursing and Midwifery) who were in their pre-internship period in academic year 2014-2105, 378 students were selected via the random sampling method. Then, they completed the SDLRS containing 20 items and 4 sub-scales. The raw data were entered into SPSS-24 and LISREL-8.75 software programs and analyzed via descriptive and inferential statistical tests such as Cronbach's alpha coefficient, the Spearman–Brown prediction formula, the Gottman Method, and confirmatory factor analysis (CFA). Results: In the framework of construct validity assessment and using a confirmatory factor analysis(CFA), the 20-item SDLRS into four factors were analyzed through using Cronbach’s Alpha of learning motivation 0.83, planning and implementation 0.84, self-regulation 0.81, and interpersonal relationship 0.60 with reference to goodness-of-fit indices RMSE=0.057, GFI=0.91, and CFI=0.98. The results indicated that all four factors of this scale enjoy high internal consistency coefficients. Conclusion: the results indicate that the SDLRS (Cheng et al. 2010) is a valid and reliable instrument for identifying self-directed leaning capabilities in nursing and midwifery girl’s students.