الگوي صورت‌بندي مسائل سينماي ايران از منظر رهبر معظم انقلاب؛ از وضع موجود تا وضع مطلوب

The Pattern for Formulation of Cinema Problems of Iran from the Perspective of the Supreme Leader, from current situation to the favorable situation

سينما با وجود شأن والاي هنري و تأثيرگذاري بالايي كه دارد، اما پس از گذشت بيش از سه دهه از انقلاب اسلامي نتوانسته در حد و اندازه رفع نيازهاي آن ظاهر گردد. يكي از دلايل اين وضعيت ناظر به خلأ سياست‌گذاري در اين حوزه مي‌باشد. سياست‌گذاري صحيح در يك حوزه، حاصل شناخت درست از مسائل آن حوزه است. مسائلي كه از شكاف بين وضع مطلوب و وضع موجود حاصل مي‌شود. اين پژوهش بر آن است كه با تحليل بيانات رهبر معظم انقلاب به عنوان سياست‌گذار اصلي كشور، ضمن ترسيم وضعيت موجود و مطلوب سينما، الگوي مسائل سينما را با توجه به شكاف موجود در دو وضعيت مذكور طراحي نمايد. مهم‌ترين يافته‌هاي اين پژوهش كه با روش تحليل مضمون حاصل شده،‌ اين است كه ورود غلط و مغرضانه سينما به كشور در ابتدا از يك‌سو و عملكرد جبهه فرهنگي مقابل و كم‌كاري هنرمندان و مسئولان جبهه خودي از سوي ديگر، سبب بروز مسائل متعدد در سه لايه مضمون، قالب و عوامل سينما گشته است. اما مسئله اصلي مدنظر رهبر انقلاب در تحقق سينماي اسلامي كه ديگر مسئله‌ها بايد در نسبت با آن فهم و اولويت‌بندي شوند، تقويت كمي و كيفي هنرمند مؤمن و انقلابي و فراهم كردن مجال ظهور و بروز براي اوست.

Cinema, despite its sublime artistic dignity and influence, has not been able to meet the needs of the Islamic Revolution of Iran even after more than three decades after the revolution. Lack of policy-making is one of the reasons for the status quo of cinema. Proper policy-making in an area is the result of properly distinguishing problems which arise from the gap between the current situation and the desired situation. The present study seeks to plot the current and the desired situation of cinema and to design a pattern for the formulation of cinema problems by analyzing the statements of the Supreme Leader of the revolution, as the chief policy maker of the country, considering the existing gap in the two situations. The most important findings of this research, obtained by Thematic Analysis, indicate that intentionally wrong entering of the cinema to the country from day one, the opposition’s performance at the cultural front, and the lack of work, by artists and authorities of the own front, has caused numerous problems at three levels of the cinema, the theme, the form, and experts. However, the main concern, in the supreme leader's opinion regarding creating the Islamic cinema, is the quantitative and qualitative enhancement of the believer and revolutionary artists and the provision of the opportunity for them to emerge while other problems in that regard must be understood and prioritized in relation to the said concern.