فرهنگ و قدرت نرم؛ مطالعه منابع فرهنگي قدرت نرم در قانون اساسي جمهوري اسلامي ايران

Culture and Soft Power: Study of Cultural Sources of Soft Power in the Constitution of the Islamic Republic of Iran

يكي از مهمترين منابع قدرت نرم جمهوري اسلامي ايران، فرهنگ و ارزش هاي فرهنگي است كه قابليت ارتقاي قدرت نرم جامعه ايراني در سطح داخلي و خارجي را دارد. نكته اي كه بايد مورد توجه قرار گيرد، اين است كه ايران داراي منابع متعدد قدرت نرم است و صرفا بايد با شناسايي و برنامه ريزي هاي راهبردي به بازتوليد قدرت نرم پرداخت. يكي از بسترهاي شناسايي منابع قدرت نرم جمهوري اسلامي، قانون اساسي كه مبين تمامي ظرفيت هاي ملي و ديني موجود در زمينه منابع قدرت ملي است. به همين منظور، با تحليل محتواي قانون اساسي مي توان ظرفيت ها و پتانسيل هاي نرم افزاري ايران در حوزه قدرت را بازآفريني و عملياتي نمود. در همين راستا، مقاله حاضر تلاش مي كند تا به اين سوال كليدي پاسخ دهد: منابع فرهنگي قدرت نرم جمهوري اسلامي ايران در قانون اساسي كدامند و شامل چه مولفه هايي مي شوند؟ يافته هاي مقاله نشان مي دهد كه منابع فرهنگي قدرت نرم ايران در قانون اساسي در چهار حوزه نمادهاي ملي، نمادهاي ديني، ارزش هاي سياسي و علم و دانش قابليت شناسايي دارند و مولفه هاي مستخرج نشان مي دهند كه ايدئولوژي اسلامي، استقلال فرهنگي و آزادي، قسط و عدل، علوم و فنون برترساز بيشترين فراواني ها و ارتباط موثري با قدرت نرم افزاري ايران دارند.

One of the most important sources of soft power in the Islamic Republic of Iran is culture and cultural values that can enhance the soft power of Iranian society at the domestic and foreign levels. One point to be taken into account is that Iran has many sources of soft power and should simply redefine soft power by identifying and planning strategic ones. One of the foundations for identifying the sources of soft power in the Islamic Republic is the Constitution, which illustrates all national and religious capacities existing in the field of national power resources. For this purpose, by analyzing the contents of the Constitution, Iran's capacity and potential in the field of power can be recreated and operationalized. In this regard, the present article tries to answer this key question; what are the cultural sources of the soft power of the Islamic Republic of Iran in the Constitution and what are the components of it? The findings of the paper show that the cultural sources of Iran's soft power within the Constitution exist in four areas of national symbols, religious symbols, political values, and knowledge. This shows that Islamic ideology, independence, culture, freedom, justice, science and technology are cited most frequently in the Constitution and have an effective relationship with the software power of Iran.