ترجيحات قومي فرزندآوري در ايران

Ethnic Preferences for Childbearing in Iran

هدف اساسي اين مقاله پژوهشي، بررسي ترجيحات فرزندآوري در بين گروه‌هاي قومي منتخب در ايران است. گروه‌هاي قومي اين تحقيق، مشتمل بر اقوام ترك، تركمن، كرد، گيلك، لر، لك، و مازني است. يافته‌هاي اين تحقيق نشان‌دهنده شباهت‌ها و تفاوت‌هاي قابل ملاحظه‌اي در بين گروه‌هاي قومي از نقطه نظر ترجيحات فرزندآوري آنها است: از يك سو، مهم‌ترين وجوه مشترك آنها اين است كه نه‌تنها هيچ‌يك از گروه‌هاي قومي مورد مطالعه تقريباً هيچ‌گونه ترجيح و تمايلي به الگوي بي‌فرزندي ندارند، بلكه بيشترين ترجيح آنها معطوف به الگوي دو فرزند است. از سوي ديگر، بيشترين تفاوت‌ها در بين گروه‌هاي قومي در زمينه ترجيحات فرزندآوري را بايد در الگوي سه فرزند و بيشتر جستجو كرد. در مجموع، تجزيه و تحليل‌هاي اين تحقيق، مبين اين نتيجه‌گيري نهايي است كه هيچ‌يك از متغيرهاي تحقيق، حتي سطح تحصيلات دانشگاهي نيز نتوانسته است يك نوع هم‌گرايي قومي در الگوي فرزندآوري زياد يعني ترجيح به داشتن سه فرزند و بيشتر را فراهم كند كه به‌خوبي نشان‌دهنده اين نكته مهم است كه تعلّقات قومي كماكان نقش بسيار مهم و تعيين‌كننده‌اي در ترجيح فرزندآوري زياد ايفا مي‌كند.

This research paper primarily aims to examine the preferences for childbearing among selected ethnic groups in Iran. The ethnic groups included in this study comprise of Kurd, Gilak, Lor, Lak, Mazani, Turk, and Turkaman. The research findings highlight both similarities and disparities on childbearing desires across different ethnic groups. On the one hand, the most visible similarities relate to the fact that the childlessness is almost undesirable for all ethnic groups, and the majority of them prefer the two-child pattern of childbearing. On the other hand, the disparities across the ethnic groups exist predominantly in the pattern of desires for ‘3 children and more’. In sum, these research findings confirm the underlying conclusion that none of the independent variables even tertiary education could not lead to an ethnic convergence towards preferences for high childbearing (that is, the desire for having 3 children and more), suggesting that ethnicity and ethnic belonging still tend to play a substantially important role in the preferences for childbearing.