اعتياد به موبايل درجوانان تهراني: يك بررسي جامعه شناختي

امروزه وابستگي و يا اعتياد به تكنولوژي ‌اي جديد مي‌رود تا به صورت يكي از اعتيادهاي مدرن در بين جوانان درآيد و از اين رو طي سال‌هاي اخير توجه جامعه شناسان و روان‌شناسان به‌اين مساله معطوف شده است. در اين راستا، مقاله حاضر كه حاصل يك مطالعه مي‌داني درسال 1393 د رتهران مي‌‌باشد به موضوع اعتياد جوانان به موبايل وشناسايي برخي عوامل اجتماعي موثر برآن پرداخته است. آنچه در اين پژوهش به‌دنبال آن هستيم نخست، سنجش ميزان اعتياد به موبايل در مي‌ان جوانان تهراني، و سپس شناسايي برخي عوامل موثر بر آن است. دراين مسير،از نظريه "وابستگي به رسانه" راكيچ و دفلور، نظريه "انگيزه ورفتار" هوپر و ژو، ونظرات برخي ديگر چون جان گروهول استفاده كرده‌ايم. همچنين، روش پيمايش اجتماعي و با گزينش يك جمعيت نمونه 400 نفري از مي‌ان جوانان شهر تهران آن هم به شيوه نمونه گيري خوشه‌اي چندمرحله‌اي به كار گرفته شد. جامعه مورد مطالعه از مي‌ان جوانان 15-30 ساله منطقه 3 شهرداري تهران انتخاب و درآبان ماه سال 1393 مورد مطالعه قرار گرفتند. نتايج پژوهش نشان داد ميزان اعتياد به موبايل درجوانان تهراني تقريبا درسطح متوسط (درحد مي‌انگين نظري) قراردارد يعني به نظر مي‌رسد كه نه چندان پايين از وخامت مساله باشد. ميان سن و وضع تاهل از متغيرهاي زمينه‌اي، وهمچنين بين سرمايه‌هاي اقتصادي، فرهنگي، اجتماعي و ميزان اعتياد به موبايل رابطه معنادار وجود دارد. هرچند كه بين ميزان تاثير همسالان و جذابيت هاي موبايل با ميزان اعتياد به مويايل نيز رابطه مستقيم و نسبتا قوي مشاهده شد. درمجموع، متغيرهاي پيش بين و مستقل در اين تحقيق توانسته‌اند 49% از تغييرات متغير وابسته يا ميزان اعتياد به موبايل را در جوانان تهراني تبيين نمايند.