انواع و اندازه شبكه‌هاي مهاجرتي مهاجران از استان آذربايجان شرقي ساكن در استان تهران

The Type and Size of Migrant Networks for Emigrants from East- Azerbaijan Province in Tehran Province

شكل‌گيري و تشديد روابط اجتماعي موجب بروز رفتارهاي اجتماعي خاصي ازطرف افراد مي‌شود كه آنان به‌تنهايي قادر و يا در فكر انجام آن رفتار نيستند. ازجمله آن، تصميم به مهاجرت است كه وجود خويشاوند و آشنا در مقصد مهاجرتي مي‌تواند عمل مهاجرت را براي كنشگر تسهيل نمايد. در اين مقاله جهت شناخت بهتر جريان‌هاي مهاجرت از استان آذربايجان‌شرقي به مقصد استان تهران، كه مهمترين جريان مهاجرت داخلي در ايران است، انواع و اندازه شبكه‌هاي اجتماعي مهاجران در زمان مهاجرت در مقصد و تعيين كننده‌هاي آن به روش پيمايش روي 530 مهاجر مطالعه شده است. نتايج نشان مي‌دهد اكثر مهاجران در زمان قبل از مهاجرت‌شان به ترتيب شبكه اجتماعي خويشاوندي، خانوادگي، دوستي و هم‌محلي در مقصدهاي بالقوه داشتند و شهرستان مبدأ و سن مهاجران در زمان مهاجرت توانسته‌ است اين گونه‌هاي مهاجران را بهتر تفكيك نمايد. اندازه شبكه‌هاي اجتماعي مهاجران نسبتاً كوچك به‌دست آمده است و اكثر آنان از طريق يك نسبت خويشاوندي و آشنايي (گره) به شبكه اجتماعي در مقصد ملحق شده‌اند. احتمال وجود شبكه مهاجرتي براي مهاجران بالقوه از شهرستان‌هاي سراب، ميانه و هشترود بسيار بيشتر از مهاجران ساير شهرستان‌هاي استان آذربايجان‌شرقي است. همچنين، مهاجران داراي وضعيت اجتماعي- اقتصادي ضعيف، جهت جابجايي خود از شبكه‌هاي مهاجرتي بزرگ‌ استفاده مي‌نمايند.