احساس محروميت نسبي در اقوام ايراني و شيوه‌هاي محروميت‌زدايي؛ تحقيقي در انديشة شاعران معاصر قشقايي

The Feeling of relative deprivation in Iranian tribes and methods to decrease deprivation. An Investigation into the Thought of Contemporary Qashqai Poets

اين تحقيق چگونگي بازتاب محروميت نسبي در آثار شعراي معاصر قشقايي را بررسي مي‌كند. در اينجا، از نظرية رابرت گر تنها به‌عنوان راهنما و شاهد استفاده شده است. با تحليل محتواي اشعار شاعران موردمطالعه، مشخص مي‌گردد كه نه‌تنها محروميت در قوم قشقايي وجود دارد بلكه شاعران قشقايي هم، در اشعار خود به اين موضوع پرداخته‌اند. همچنين مشخص مي‌شود كه برداشت و شيوة سازش يا برخورد شاعران با مسئلة محروميت يكسان نيست؛ ازجمله اعتراض و مبارزة انقلابي با منبع محروميت، يا پذيرش و كنار آمدن با پديدة محروميت به‌عنوان امر طبيعي و يا توسل به قدرت‌هاي فراطبيعي و امداد الهي. پس از كشف و دسته‌بندي مقوله‌ها، راه‌هايي نيز براي كاهش محروميت پيشنهاد خواهد شد.

This research was conducted with the aim of how the relative deprivation in the poems of contemporary Qashqai poets reflected. In this study, Robert Gore's theory is used only as a guide and evidence. By the content analysis of the poems of these poets, it was revealed that not only the Qashqai people suffer from deprivation , but also the Qashqai poets has addressed this issue in their poems. In addition, it was found that the poets' perceptions, approaches and how to deal with deprivation were not the same, including: Protesting and revolutionary fight with the source of deprivation, accepting and compromising with deprivation as a natural phenomenon, or relying on supernatural powers and divine relief. After discovering and categorizing theses issues, ways to reduce deprivation were also suggested.