سبك شناسي سوره حُجُرات

The Stylistics of the Surah Hojorat

يكي از مهم‌ترين جنبههاي اعجاز قرآن كريم، اعجاز ادبي آن است كه اين امر موجب شده كه قرآن كريم از ديرباز مورد توجه اديبان و زبانشناسان قرار گيرد. با رشد و گسترش مباحث زبانشناسي در حوزههاي تئوري و كاربردي، دانشمندان اسلامي به ارزش‌هاي اين دانش پي برده و قوانين و شيوههاي آن را با دقت مورد بررسي قرار داده و در پي اجراي آن در قرآن كريم به‌عنوان بليغترين كلام هستند. در راستاي اين هدف، در اين نوشتار به تحليل سبك شناسانه سوره حجرات پرداخته شده است. در تحليل سبك شناسانه اين سوره به سه سطح زباني، ادبي و فكري توجه شده است. در سطح زباني اين سوره به نكات آوايي، صرفي و نحوي توجه شده است. در سطح ادبي به مجاز، استعاره، كنايه و طباق پرداخته شده است و در سطح فكري نيز به تصوير پردازي‌هاي قرآن در مورد غيبت و همچنين علم خداوند، اشاره شده است.

One of the most important aspects of the miracle of the Quran is its literary miracle that has lead to the Quran to be studied by scholars and linguists. With the growth of linguistic knowledge both in the theoretical and applied fields, Islamic scholars have recognized the importance of this discipline, and they have studied its methods with scruitiny and are contantly striving to implement the methods on the Quran, the most eloquent text. To this end, the present paper aims to perform a stylistic analysis of the Surah Hojorat. The three levels of language, literature, and thought have been considered. On the linguistic level, phonology, morphology, and syntax have been studied. On the literary level, tropes, metaphors, irony, and antitheses have been examined. Lastly, on the intellectual level, the imageries of the Quran regarding back-biting, and also the omniscience of God have been studied.